مدل عواطف منفی براساس خودشیفتگی و نقش میانجی احساس تنهایی در بیماران ا لتهابی روده

هدف این پژوهش مدل عواطف منفی براساس خودشیفتگی و نقش میانجی احساس تنهایی در افراد دارای رودهالتهابی بود. روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی و معادلات ساختاری و جامعه آماری شامل کلیه بیماران التهابی-روده در سال ۱۴۰۱ بود. ۲۰۴ نفر به روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. نمونه پژوهشپرسشنامه تیپ شخصیتی D (دنولت، ۲۰۰۵)، سبک های دلبستگی بزرگسالان (کولینز و رید،۱۹۹۰)، احساس تنهایی(راسل، ۱۹۹۶) را تکمیل کردند. جهت تحزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه ۲۸ و به علت وجود متغییرمیانحی از معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج آزمون معادلات ساختاری نشان داد که مدل پژوهش از برازش مطلوبیبرخوردار است. نتایج آزمون میانجی گری نشان داد نقش میانجی احساس تنهایی در رابطه ی خودشیفتگی باعواطف منفی تایید شد (p<۰.۰۵). در مجموع یافته ها نشان داد هر دو متغیر خودشیفتگی و احساس تنهایی برعواطف منفی تاثیر داشتند و آثر غیرمستقیم خودشیفتگی بر عواطف منفی تایید شد (p<۰.۰۵). شدت اثر مستقیم،غیر مستقیم و کل خودشیفتگی بر عواطف منفی به ترتیب ۰.۱۶، ۰.۰۷۸ و ۰.۲۴۵ بودند.

کلیدواژه ها:

عواطف منفی ، خودشیفتگی ، احساس تنهایی ، بیماران التهابی روده