بهینهسازی الگوی کشت با استفاده از مدل برنامه ریزی آرمانی GP در استان قزوین مطالعه موردی : بخش رودبار الموت غربی

با توجه به اینکه امروزه در بخش کشاورزی سیستم های گوناگونی برای کشت محصولات زراعی و باغی وجود دارد نیاز است که برای استفاده بهینه از نهاده های تولیدی آب، زمین، کود، نیروی کار و... ، افزایش بازده تولیدی، کاهش هزینه ها، کاهش تخریب محیط زیست و افزایش درآمدزارعین سیاست های مناسبی جهت تعیین الگوهای بهینه کشت اتخاذ گردد. برخی از این سیاست ها تنها در جهت افزایش رفاه کشاورزان وحداکثر سازی سود آن ها گام برمی دارند. درحالی که، غفلت از آثار مخرب زیست محیطی می تواند پیامدهای سوء و معضلات فراوانی برای نسل های آینده بشری به وجود آورد. لذا، انتخاب روشی که بتواند به حفظ محیط زیست کمک نموده و اهداف متعدد مدیران را جهت دستیابی به الگوهای مناسب کشت در یک مدل بگنجاند ضروری و حائز اهمیت می باشد. به همین منظور، در این تحقیق برای دستیابی به اهداف همه جانبه فوق، به ویژهتعیین الگوی کشت مناسب در بخش رودبار الموت غربی استان قزوین از مدل برنامه ریزی آرمانی استفاده شد. داده های این تحقیق با استفاده ازهمکاری کشاورزان نمونه این بخش، مطالعات میدانی، پرسشنامه، سالنامه 9831 و همچنین آمار منتشر شده سازمان جهاد کشاورزی استان قزوین گردآوری و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار EXCEL استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که الگوی فعلی کشت در این بخش بهینه نبوده و نهاده های تولیدی به صورت غیر کارآمد مورد استفاده قرارمی گیرند. لذا، با استفاده از مدل پیشنهادی فوق می توان علاوه بر انتخاب الگوی کشت مناسب و استفاده بهینه از منابع منطقه، در جهت افزایش درآمد کشاورزان و کاهش تخریب محیط زیست نیز گام های مؤثری را برداشت.

کلیدواژه ها:

الگوی بهینه کشت ، برنامه ریزی آرمانی ، تخصیص نهاده ها ، حفظ محیط زیست ، رودبار الموت غربی