اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر سازگاری زناشویی در زوجین ناسازگار

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری گروهی بر سازگاری زناشویی در زوجین ناسازگار بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را شامل زوجین ناسازگار شهر تهران در سال ۱۴۰۲ تشکیل دادند. سپس ۲۸ نفر زوجین ناسازگار از طریق شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها مقیاس سازگاری زناشویی بود. و سپس آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۹۰ دقیقه ای درمان شناختی رفتاری را دریافت نموده اند و برای گروه شاهد هیچ درمانی انجام نشد. یافته ها نشان داد میانگین نمرات سازگاری زناشویی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش معنادار بوده است. بنابراین درمان شناختی رفتاری گروهی بر سازگاری زناشویی در زوجین ناسازگار تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری گروهی ، سازگاری زناشویی ، زوجین ناسازگار.