تاثیر آموزش روابط اجتماعی و هیجانی به والدین بر روابط خانوادگی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر دبیرستان نیکان منطقه ۱۹ تهران

این پژوهش با هدف تاثیر آموزش روابط اجتماعی و هیجانی به والدین بر روابط خانوادگی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر دبیرستان نیکان منطقه ۱۹ تهران انجام شد. طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از جهت روش، نیمه آزمایشی و متشکل از دو گروه مقایسه همراه با جایگزینی تصادفی ، پیش آزمون،پس آزمون جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان دختر دبیرستان نیکان منطقه ۱۹ تهران بودند که تعداد ۳۰ نفر در دو گروه ۱۵ نفر آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل به عنوان افراد نمونه انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه استاندارد عملکرد تحصیلی فام و تیلور (EPT) و ارتباطات خانواده هادسون (IFR) استفاده شد که با روش نمونه گیری خوشه ای بین افرد نمونه توزیع شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار ۲۲spss و جهت بررسی فرضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان داد که با کنترل پیش آزمون بین دانش آموزان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ متغیر وابسته (روابط خانوادگی ) تفاوت معنی داری وجود دارد( ۰۰۰/۰< P و ۹۷/۴۲۰.(F= میزان تاثیر یا تفاوت برابر با ۹۹/۴۸ است . به طور کلی می توان نتیجه گرفت که آموزش روابط اجتماعی و هیجانی به والدین با سطح اطمینان ۹۵% و ۰۵/۰ p < بر روابط خانوادگی تاثیر مثبت و معناداری دارد. با کنترل پیش آزمون سطوح معنی داری آزمون، بیانگر آن است که بین دانش آموزان گروه آزمایش و کنترل متغیر وابسته (پیشرفت تحصیلی )تفاوت معنی داری وجود دارد(۰۰۰ / ۰P < و ۱۱۴/ ۲۷۹.(F= میزان تاثیر یا تفاوت برابر با ۶۴/۳۹ است . به طور کلی می توان نتیجه گرفت که بین گروه آزمایش و گروه کنترل از لحاظ سطح پیشرفت تحصیلی تفاوت معنی داری وجود دارد. در نتیجه آموزش روابط اجتماعی و هیجانی به والدین با سطح اطمینان ۹۵% و ۰۵/۰ p < بر پیشرفت تحصیلی تاثیر مثبت و معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

روابط اجتماعی و هیجانی ، والدین ، روابط خانوادگی ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان