رویکرد استفاده از شاخصه های خانه های سنتی ایرانی در تلفیق با معماری مدرن: نمونه موردی خانه شریفی ها

در دوران معاصر، چالش تلفیق اصول معماری سنتی ایرانی با معماری مدرن برای ایجاد ساختمان های هوشمند و پایدار به یکی از چالش های مهم معماران تبدیل شده است . این تحقیق به بررسی و تحلیل شاخص ها و ویژگی های خانه های سنتی ایرانی می پردازدو با تمرکز بر خانه های شریفی ها به الگوها و رویکردهایی برای تلفیق این اصول با معماری مدرن پرداخته است . تغییر هویت معماری خانه ایرانی در طول زمان به عنوان یک پدیده پویا سبب ایجاد معماری ناهمگون گشته و آسیب هایی بر هویت فرهنگی و معنایی معماری ایرانی وارد کرده. هدف از این مقاله تجزیه و تحلیل رویکرد استفاده از شاخصه های خانه های سنتی ایرانی و معماری مدرنو هماهنگی زیبایی ها و عناصر ساختاری میان این دو سبک بوده است تا با شناخت عمیق تر آن، امکان بهبود درک ثروتهای معماری سنتی ایران را فراهم بسازیم .در این پژوهش ، از روش تحقیق توصیفی و تحلیلی استفاده شده است . ابتدا، با جمع آوری و مرور اطلاعات مربوط به شاخصه های خانه سنتی ایرانی و معماری مدرن، مفاهیم و مشخصه های کلیدی هرکدام مورد بررسی قرار گرفته است . سپس ، با تحلیل دقیق و تطبیق با استفاده از مطالعه موردی خانه های شریفی ، پیوندها و تاثیرات تلفیق این دو سبک معماری بر محیط زندگی و فضاهای داخلی مورد بررسی قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهند که استفاده هوشمندانه از شاخصه های خانه سنتی ایرانی در معماری مدرن، می تواند به نهایت منجر به ایجاد فضاهایی هماهنگ و توازن زنده بین زندگی سنتی و نیازهای مدرن شود. این تحلیل ها و نتایج ما ارتقاء فهم ما از ارتباط معماری با محیط فرهنگی و اجتماعی را تقویت کرده و راهنمایی های مفیدی برای ادامه توسعه این رویکرد معماری ارائه می دهند.

کلیدواژه ها:

معماری خانه ایرانی ، معماری مدرن ، هویت خانه سنتی ، خانه شریفی ها