خودینه بودن به مثابه ائودایمونیا: بررسی نسبت خود-تعینی، خود-دگرگونی و اضطراب در هستی و زمان هیدگر
محل انتشار: فصلنامه پژوهش های فلسفی، دوره: 18، شماره: 46
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 104
فایل این مقاله در 17 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PHILO-18-46_019
تاریخ نمایه سازی: 9 اردیبهشت 1403
چکیده مقاله:
هیدگر با فهم وجود انسان به مثابه دازاین، یعنی موجودی که طرح وجود خود را افکنده و خود را زمانمندانه بار می آورد، موفق می شود تا ازخود- تعینی نابازنمودی سخن بگوید. منظور از خود-تعینی بازنمودی مجموعه ای از قواعد و ضوابط است که به مثابه یک اپیستمه، هنجاریت و مانوسیت ویژهای را پیشاپیش برای تعین فاعل انسانی تحمیل می کنند. از نظر هیدگر دازاین موجودی است که با ساحت خودیت خنثای خود نسبتی ذاتی دارد و چون این ساحت خودیت بالذات آینده سو است برای همین دازاین موجودی است که با رخدادن از آینده، به طور ساختاری نه تنها خود-تعین است بلکه این خود- تعینی، خود- دگرگون کننده بوده و دربرابر تصاویر ثابت یا تحمیل های بیرونی برای یک شکل زندگی عمومی مقاومت میکند؛ اما به نظر چنین می رسد که این تنها هدف یا غایت هیدگر بوده و پروژه او در هستی و زمان به قسمی از استعلاگرایی دچار میشود. نتیجه این ابتلا تا میزان زیادی فهمی از اخلاق به مثابه اخلاق در-جهان-بودن یا همان خود-تعینی را قرین فهم خودتعینی صوری کانتی می کند.
نویسندگان
حسین کلباسی اشتری
استاد، گروه فلسفه، دانشگاه علامه طباطبائی، ایران
مهرداد احمدی
دانشجوی دکتری، گروه فلسفه، دانشگاه علامه طباطبائی، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :