ضرورت تحولات ساختاری، بستر سازی و ایجادشهرسازی - الکترونیک در کلانشهرها مطالعه موردی کلانشهر تهران

شهربه عنوان خاستگاه تمدن بشری وپیچیده ترین مصنوع بشرهمواره مورد توجه نظریه پردازان علوم مختلف بود هاست فضای پیچیده شهرانسانهای اندیشمند را برای رهایی ازمشکلات و نارسایی ها دررسیدن به حدمتعالی زندگی به فکراصلاح و ایجاد ساختارهای جدید شهری وادار نموده است درعصرفن آوری اطلاعات ساختارها و بسترهای اطلاعاتی - ارتباطی به عنوان عمده ترین محور تحول وتوسعه درجهان منظور شده و دستاوردهای ناشی ازآن چنان با زندگی مردم عجین گردیده است که بی توجهی به آن اختلالی عظیم درجامعه و رفاه و اسایش مردم به وجود می آورد و نقش کلیدی فن آوریهای نوین اطلاعات و ارتباطات را درعرصه های اقتصادی اجتماعی و سیاسی نمی توان نادیده گرفت امروزه فرایندهای تصمیم سازی برنامه ریزی ساختاری و پیکربندی شهر با محوریت و الگوی شهرسازی الکترونیک به عنوان راه کاری بی بدیل جهت حل معضلات شهری شناخته شده و بیش ازپیش مورد توجه شهرسازان و مدیران شهری واقع شده است بنابراین هدف اصلی مقاله حاضر نیز بررسی جنبه های مختلف تحولات ساختاری بسترسازی و ایجادشهرسازی الکترونیک و ورود قواعد و فرامین دستوری Temporal GIS سامانه اطلاعاتی زمان مند و هوشمند درحوزه معماری و شهرسازی کلانشهرهاست که با مطالعه موردی برروی ساختارهای فیزیکی و مدیریتی حوزهشهرسازی شهرداری تهران با رویکرد عملیاتی مقایسه ای محورها و ضرورت های اصلی تحولات ساختاری مشخص و با بکارگیری مصادیق روشن جنبه های مختلفی ازورود جنبه های متنوع مهندسی زمان و تجربه نوین شهرسازی الکترونیک درپیکربندی و خلاقیت پدیده های شهری امکان سنجی شده است.

کلیدواژه ها:

تهرلن ، برنامه ریزی شهری ، شهرسازی - الکترونیک ، Temporal GIS ساختارها و بسترهای اطلاعاتی - ارتباطی ، گسترش کالبدی ، مدل مفهومی - اجرایی ، پیکربندی شهر ، تحولات ساختاری