تعلیم وتربیت با رویکرد انسان شناسی فرهنگی؛ چیستی و مولفه ها

مقاله حاضر ضمن تاکید بر اینکه انسان موجودی فرهنگی است و تمام ابعاد زندگی وی متاثر از فرهنگ است، با رویکردی بینا­رشته­ای، به بررسی چیستی، چرایی، ابعاد و مولفه های تعلیم­وتربیت از منظر انسان­شناسی فرهنگی و لزوم توجه به چنین رویکردی در نظام­های آموزشی برای به­دست­آوردن شناخت و فهم همه­جانبه و مطلوب از انسان و سپس برنامه­ریزی برای وی می­پردازد. مقاله با رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوای استقرایی انجام گرفته و پاسخ­دادن به پرسش­هایی همچون این­که منظور از انسان­شناسی فرهنگی چیست و مولفه های اساسی آن کدامند؟ و ملاحظات انسان­شناسی فرهنگی در تعلیم­وتربیت و ویژگی­ها و مولفه های تعلیم­وتربیت از منظر این رویکرد کدام است؟ را وجهه همت خود قرار می­دهد. یافته­ها حاکی از آن است که انسان­شناسی فرهنگی با داشتن نگاهی کل­گرایانه، جامع و درونی به انسان و مسائل وی، از دید وی به جهان می­نگرد و بصیرت­هایی جدید و توصیفی دقیق­تر از آنچه در درون و برون وی رخ می دهد، ارائه می­دهد. انسان­شناسی فرهنگی با درنظرگرفتن فرهنگ به­مثابه نرم­افزار ذهن که می­تواند در نوع مواجهه کودک با آموزش­های مدرسه­ای اثرگذار باشد، معتقد است با داشتن نگاه فرهنگی به آموزش، بسیاری از امور انسانی که مسئله می­پنداریم یا شناخت نادرستی از آن داریم، به­درستی موردبررسی و حل قرار می­گیرد و حتی در بسیاری از موارد منحل خواهد شد. بدین­ترتیب موجب تسهیل، معنادارشدن، عمق­بخشیدن به یادگیری و تحول دید دست­اندرکاران به مسائل، روش­ها، محتواها و سایر عوامل موثر در آموزش­وپرورش خواهد شد.

کلیدواژه ها:

تعلیم وتربیت ، انسان شناسی فرهنگی ، چیستی و مولفه ها