بررسی زمین لغزش در روستای استخرسر و روشهای پیشنهادی پایدارسازی آنها

محدوده مورد مطالعه استخرسر روستایی در شهرستان سوادکوه مازندران است . از نظر چینه شناسی متشکل از واحدهای شیل و مارن شمشک به سن ژوراسیک ابتدایی با میانگین بارندگی سالانه در این منطقه ۳۱۷ میلی متر در سال است . بر اساس اکتشافات زیر سطحی و مطالعات ژئوتکنیکی و ژئوفیزیکی افق های خاک به سمت پایین تا سنگ بستر به مقاوت ویژه شان افزوده می شود. نوع حرکت در زمین لغزش روستای استخر سر از نوع حرکات لغزشی است . از نظر توزیع فعالیت در رده زمین لغزشهای پسرونده و عریض شونده، از نظر درجه توسعه در رده پیشرفته ، از نظر نحوه فعالیت جز زمین لغزشهای متوالی و از نظر سن در زمره زمین لغزش های جوان و فعال طبقه بندی می شود. مطالعات ژئوفیزیکی به روش ژئوالکتریک با هدف بدست آوردن اطلاعاتی از لایه های زمین شناسی ، افق های خاک، سطح لغزش احتمالی ، سنگ کف ، آبهای زیرزمینی و شکستگی های احتمالی انجام شد. برداشت دادهها به روش مقاومت ویژه الکتریکی با استفاده از آرایش دوقطبی -دوقطبی و با استفاده از فاصله الکترودی ۵ و ۱۰ متری به ازای گامهای جدایش مختلف صورت پذیرفت . افزایش آب زیرزمینی ناشی از نفوذ باران، باعث کاهش ضریب اطمینان و افزایش احتمال گسیختگی هم برای لغزشهای کوچک و هم برای لغزشهای کلی دامنه شده است .

کلیدواژه ها:

زمین لغزش ، استخرسر ، بارندگی ، زمین شناسی مهندسی