مقایسه ویژگی های صوتی و شخصیتی در نوجوانان مبتلا به اختلال های صوت گفتار و ارتباط عملی اجتماعی

هدف: امروزه گفتار و مهارت های برقراری ارتباط به نسبت گذشته، از اهمیت بیشتری برخوردار است. بنابراین، هدف این مطالعه، مقایسه ویژگی های صوتی و شخصیتی در نوجوانان مبتلا به اختلال های صوت گفتار و ارتباط اجتماعی (عملی) بود. روش ها: مطالعه حاضر از لحاظ هدف بنیادی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها توصیفی و از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه نوجوانان دارای اختلال صدای گفتار و اختلال ارتباط (عملی) اجتماعی مراجعه کننده به کلینیک های گفتاردرمانی شهر قزوین در سال ۱۴۰۱ بود. از این جامعه آماری فوق تعداد ۳۰ نفر (تعداد ۱۵ آزمودنی برای هر یک از گروه ها) از نوجوانان پسر دارای اختلال های صدای گفتار و ارتباط (عملی) اجتماعی به صورت نمونه گیری هدفمند، انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصیت کودکان، مقیاس اختلال ارتباط اجتماعی و برای ارزیابی صوت با روش تحلیل آکوستیک و به وسیله نرم افزار پرات انجام گرفت. داده های حاصل از ارزیابی ها به وسیله تحلیل واریانس چند راهه مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین ویژگی های صوتی و ویژگی های شخصیتی، در دو گروه تفاوت وجود دارد و شاخص های مربوط به این مولفه ها در گروه صوت گفتار بیش تر از گروه ارتباط اجتماعی است (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری:بنابراین تفاوت ها می تواند به دلیل باور این افراد درباره بلند صحبت کردن، ترس از رو به رویی یا مسخره شدن توسط دیگران و جستجوی راه های گوناگون به جهت حل مسائل، ایجاد شده باشد. و وجود نقص در این توانایی ها آسیب زا بوده و لازم است مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ویژگی صوتی ، ویژگی شخصیتی ، اختلال صوت گفتار ، اختلال ارتباط اجتماعی ، نوجوانان