سیر تحول بسترهای وقوع تعاملات اجتماعی از دوران پهلوی تا دوران معاصر

انسان موجودی اجتماعی آفریده شده و نیاز انسان به ایجاد ارتباط با دیگران و در کنار جمع بودن برای تامین نیازهای جسمانی و روانی خود، از نیاز های مهم جوامع انسانی به حساب می آید. ایجاد فضایی که محل مناسبی برای برقراری تعاملات اجتماعی محسوب شده و نقش مهمی در ارتقاء تعاملات و ارتباط افراد با یکدیگر و زندگی اجتماعی آنها باشد، میتواند در تامین این نیاز موثر واقع شده و با درک چگونگی ارتباط محیط انسان ساخت و روابط اجتماعی میان افراد میتوان گامی موثر در جهت طراحی مناسب چنین فضاهایی برداشت . همچنین بررسی بسترهای وقوع این تعامل ها در زندگی معاصر و الگوهای اثربخش این تعامل ، میتواند طراحان و معماران را در جهت طراحی هرچه بهتر چنین فضاهایی یاری رساند. در واقع معماری باید در پی افزایش تعاملات اجتماعی و همبستگی انسان ها باشد. اما آنچه امروزه در اغلب فضاهای شهری با آن روبرو هستیم کاهش روابط و مشارکت اجتماعی ساکنان در این فضاهاست . از این رو، در این پژوهش سعی شده که با روش توصیفی - تحلیلی و با بهره گیری از روش کتابخانه ای و استناد به اسناد و مدارک موجود، به بررسی سیر تحول بسترهای وقوع این تعاملات از دورهی پهلوی تا اکنون پرداخته و نتایج نشان میدهد که مولفه های بدست آمده گاه به تنهایی وگاه در ترکیب با یکدیگر میتوانند در کمیت و کیفیت اجتماع پذیری بناها اثرگذار باشند . همچنین با بکارگیری برخی راهکارها و تمهیدات در طراحی فضاها، میتوان میزان تعاملات روی داده را افزایش داد.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، فضاهای عمومی ، اجتماع پذیری ، سیر تحول.