بررسی شرایط آسایش انسانی در محیط شهر با استفاده از شاخص دمای احساسی (مطالعه موردی ،کلانشهر مشهد)

پژوهش حاضر تلاش دارد سطوح مختلف آسایش انسانی را با استفاده از شاخص دمای احساسی درکلان شهر مشهد ارزیابی کند. در گام نخست فراسنج های آب و هوایی شامل دمای کمینه و بیشینه رطوبت کمینه و بیشینه ، بارش و میانگین سرعت باد در گام زمانی روزانه برای کلانشهرمشهد از سازمان هواشناسی کشور اخذ گردید و در محاسبه شاخص »دمای احساسی (ST) « استفاده شد. در ادامه دمای بهینه آسایش (AOCT) محاسبه و براساس مقادیر آن آستانه های عددی برای ۱۱ رتبه مختلف شاخص دمای احساسی (ST) برآورد شد و در گام بعد مقادیر شاخص برآورد گردید. پس از بررسی مقادیر فرین تغییرات ماهانه و تفاوتهای فصلی شاخص ، مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج نشان دادند بر اساس شاخص st بالاترین سهم آسایش کامل مربوط به فصل بهار بوده است (۱.۲۵ درصد ) و پس از آن فصل پاییز قرار دارد که خود باعث شده است از شرایط گرم و سرد همراه با آسایش بالاترین درصد وقوع را با ۳.۲۳ درصد دارا باشد و فصل های تابستان و زمستان درصد بسیار ناچیزی از آسایش را داشتند. روزهای همراه با تنش گرمایی دارای روند افزایشی بوده اند بر اساس معادله رگرسیونی بدست آمده در هر دهه ۲.۴ درصد به روزهای تنش گرمایی افزوده شده است .

کلیدواژه ها:

آسایش حرارتی ، شاخص دمای احساسی ((ST ، آب وهوا ، شهر مشهد