بررسی ضرورت توجه به نقش درمانی نور و رنگ در معماری از منظر طب سنتی

برخی از مهمترین عناصر معماری درمانی ، نور و رنگ هستند که در مطالعات مختلف طراحی محیط های درمانی و تاثیر آن بر سلامت افراد مورد توجه قرار گرفته است . با این حال، تحقیقات کمی در مورد چگونگی ارتباط نور و رنگ با تفاوت های رفتاری انسان ها وجود دارد. هدف از این تحقیق ارائه دیدگاهی جدید در رابطه بین انسان و محیط زیست بر اساس فلسفه علم طبیعی در طب سنتی با تاکید بر رنگ و نور برای دستیابی به تعادل کلی انسان است . این مقاله با ایجاد پیوند بین طب سنتی و نوین پیشنهاد می کند که فعالان حوزه پزشکی و سلامت توجه خود را به ضرورت انجام تحقیقات اساسی در طب سنتی به منظور ارتقای آن بر اساس دانش علمی جلب کنند و معماران را برای طراحی مکان های متناسب و هماهنگ با روحیات افراد در راستای ارتقای سلامت روان انسان ها، سوق دهند. این مقاله با رویکردی توصیفی در یک مطالعه کیفی به بررسی عناصر نور و رنگ از دیدگاه طب سنتی پس از بررسی تاریخچه رنگ و نور درمانی می پردازد. از منظر تحقیقات مدرن، این تحقیق همچنین به بررسی تاثیر نور و رنگ بر افراد، رابطه بین نور و رنگ و خلق و خوی انسان و به عبارتی به تاثیر رنگ و نور محیطی بر رفتارها و واکنش انسان می پردازد، زیرا افراد دارای شخصیت های متفاوتی هستند و در نتیجه خلق و خوی متفاوتی دارند که باعث می شود استعدادهای متفاوتی برای تاثیرات محیطی داشته باشند. داده های کیفی نشان می دهد که چگونه افراد در ترجیحات خود برای انتخاب و استفاده از رنگ و نور با توجه به حالات فیزیولوژیکی و روانی متفاوت هستند. بنابراین توصیه های طب سنتی می تواند به پیشنهاد الگوهای طراحی مناسب کمک کند.

کلیدواژه ها:

نور ، رنگ ، طب سنتی ، معماری