رابطه تاب آوری و سلامت روان دانشجویان دانشگاه دولتی رشت در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه تاب آوری با سلامت روان دانشجویان دانشگاه دولتی رشت بود. نمونه آماری شامل ۵۶۰ نفر از دانشجویان بود که به صورت خوشه ایی چند مرحله ای انتخاب شدند ، ابزارهای پژوهش که عبارت بودند از پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون (۲۰۰۳)، و پرسشنامه سلامت روان ۲۵-SCL استفاده شد. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. برای تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی ساده پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین تاب آوری با سلامت روان دانشجویان رابطه مثبت معناداری وجود دارد یعنی با افزایش تاب آوری ،سلامت روان نیز افزایش می یابد. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد بین تاب آوری و هوش معنوی بهترین پیش بینی کننده سلامت روان دانشجویان می باشد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، هوش معنوی ، سلامت روان