سعدی جهانگردی صلح طلب

روشن است صنعت گردشگری یکی از صنعت های رو به رشد و مهم جهان است.هدف اصلی توسعه گردشگری، رونق اقتصادی است و وجه مالی این صنعت، در اولویت قرار گرفته است. در حالی که می توان از توسعه توریسم، به عنوان دروازه ای برای به تفاهمرساندن اقوام در بعد داخلی و ملیت های گوناگون در ابعاد جهانی سود جست و به صلح و آرامش جهانی دوام بخشید. در ادبیات، زبان به عنوان ماده خام به کار می رود و با آن مفاهیمی والاتر و فراتر از آن چه در کاربرد معمولی و ساده خود استفاده میشود، بیان می شود. در جهان امروزی صرفا با وضع قوانین نمی توان نوع نگاه و جهان بینی جامعه را عوض کرد، بلکه با استفاده ازروشی غیرمستقم بایستی در لایه های پنهان مغز و روح افراد نفوذ کرد که برای این منظور ادبیات مقوله ای مهم به شمار می رود. حال اگر صنعت گردشگری با ادبیات تلفیق شود، می تواند راهی برای صلح جهانی باشد، یعنی صلحی با خویشتن و با دیگری و صلحیبا جهان که همه اینها را می توان از طریق ادبیات و گردشگری به دست آورد.اندیشه های انسان گرایانه ) امانیستی( و جهان وطنی سعدی و تساهل و تسامح او،جدا از قدرت درک و دید وسیع و روح عاشق و لطیف سعدی،برخاسته از مسافرت های طولانی و گسترده ی این شاعر جهانی و آشنایی اش با اقوام و ملل دیگر و نشست و برخاست با طبقات مختلف اجتماعی نیز هست. این مسافرتها به سعدی آموخته که ریشه ی دغدغه ها و آرمانهای بشر یکی است ، هر چند محدوده های جغرافیای و مرزهای مذهب و ملیت و نژاد و زبان ، ظاهراً انسانها را از یکدیگر جدا کرده است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، ادبیات ، صلح ، سعدی ، گلستان ، بوستان