مروری بر ژنهای مهم دخیل در تحمل به تنش خشکی در درختان

تنش خشکی یکی از پارامترهای تاثیرگذار در رشد و نمو گیاهان است . به خدمت گرفتن به نژادی گیاهی به عنوان یکی از استراتژی های مقابله با تنش خشکی در گیاهان مطرح است . موفقیت این روشهای به نژادی گیاهی مستلزم درک و شناخت کامل نحوه پاسخ گیاه به تنش خشکی در سطوح مختلف ژنومی ، اپی ژنومی ، ترانسکریپتومی ، متابولومی ، پروتئومی و فنومی (بخش های تشکیل دهنده رویکرد سیستم بیولوژی ) است . اگر این شناخت مولکولی صفات با اهمیت صورت گیرد، می توان از تکنولوژی ویرایش ژن کریسپر در دستکاری حتی صفات کمی نیز استفاده کرد. هدف پژوهش حاضر تلاش در جهت درک هر چه بیشتر نحوه پاسخ به تنش خشکی و شناسایی ژن های هاب دخیل در پاسخ به انواع تنش خشکی در درختان بویژه گونه مدل صنوبر (Populus trichocarpa) است . از این ژنهای هاب می توان به عنوان نشانگر مرتبط با تنش خشکی در برنامه های به نژادی در جهت بالا بردن سطح تحمل به تنش خشکی و کاهش دادن زمان رسیدن به هدف بهره برد.

کلیدواژه ها:

به نژادی درختان ، تکامل گونه ها ، تنش های محیطی