ارزیابی گردشگری طبیعی استان کرمانشاه با استفاده از روش TOPSIS

استان کرمانشاه از جمله مناطقی است که با توجه به ویژگی های محیطی و جاذبه های طبیعی همچون ویژگی های اقلیمی و توپوگرافی، پوشش مرتعی و جنگلی، منابع آبی زیاد و مناطق محافظت شده متعدد می تواند با مدیریت و برنامه ریزی علمی به ناحیهگردشگری مهمی در سطح منطقه تبدیل گردد. در این تحقیق، با استفاده از مدل TOPSIS پس از تعریف شاخص ها و گزینه ها به بررسی وضعیت گردشگری طبیعی استان کرمانشاه پرداخته ایم و از میان 11 شهرستان اولویت های توسعه گردشگری طبیعی رامشخص نموده ایم. گزینه های این تحقیق شامل شهرستان های استان و شاخص های آن به ترتیب اهمیت عبارتند از : اقلیم،اکوسیستم های آبی، پوشش گیاهی، زئومورفولوژی و مخاطرات محیطی. نتیجه بررسی شاخص ها تحقیق با استفاده از روش AHP 7 مهم ترین عامل طبیعی مؤثر در گردشگری استان می باشد. همچنین بر اساس این مدل / نشان می دهد که عامل اقلیم با وزن 123شهرستان های جوانرود، پاوه و روانسر )با بیشترین میزان شباهت به ایده آل مثبت(، بیشترین پتانسیل طبیعی را در جذب گردشگردارد و شهرستان قصرشیرین )با کمترین میزان شباهت به ایده آل مثبت(، اولویت آخر را به خود اختصاص داده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که مدل TOPSIS یک تکنیک تصمیم گیری بسیار قوی برای اولویت بندی مکان ها از طریق شبیه نمودن به جواب ایده آل است

کلیدواژه ها:

گردشکری طبیعی ، TOPSIS ، روش AHP ، الویت بندی ، استان کرمانشاه