تحلیلی از مفهوم عام واژه «اسلام» در قرآن کریم؛ رهیافتی به سیمای انسان والا

هدف از پژوهش حاضر، تحلیل مفهوم عام واژه اسلام در قرآن کریم با استفاده از الگوی تحلیل و تفسیر مفهومی است. در این راستا، با استفاده از ترادف و تقابل واژه ها، بافت و سیاق آیات، ارتباط آیات با یکدیگر و کشف شبکه معنایی حاکم در تمامی آیات شامل ریشه (س-ل-م)، مفهوم اسلام تحلیل شده است. معناشناسی ساختاری اسلام، با معانی سلامتی و تسلیم شدن گره خورده است. مفهوم شناسی اسلام در قرآن کریم از طریق مفهوم موافق، برابر با توحید و تسلیم شدن در برابر خدای یگانه بوده و ارتباط عمیقی با واژه تعقل دارد. مفاهیمی چون کفر، شرک، جرم، قسط و بغی در تقابل مفهومی با واژه اسلام قرار گرفته اند. با بررسی بافت و سیاق آیات اسلام، ذو مراتب بودن مفهوم اسلام اثبات می گردد. و نهایتا شبکه معنایی پدیدار گشته از واژه اسلام، درحقیقت ترسیم کننده سیمای انسان والا در قرآن کریم می باشد. اسلام در قرآن کریم تنها دین برگزیده، مقبول و مرضی نزد خداوند است و سعادت بشر در گرو تسلیم در برابر چنین دینی معرفی شده است. از این رو شناخت این دین انسان ساز، از طریق منبع اصلی آن، یعنی قرآن کریم، از اهمیت والایی برخوردار می باشد.

کلیدواژه ها:

کفر