اکوموزه ، توسعه پایدار و گردشگری

اگر توسعه پیشرفتی همه جانبه در زمینه های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و زیست محیطی؛ به ویژه با در نظر گرفتن عدالت اجتماعی اقتصادی و تامین منافع آیندگان تعریف شود از این رو، دستیابی به سطح قابل قبولی از توسعه در روستاها مستلزمبهره گیری از گزینه های گوناگون و متنوع است و بهره برداری از ظرفیت های فرهنگی، تاریخی، محیطی و بوم زیستی روستاها یکی از این زمینه هاست. .بنابراین باید ضمن حفظ محیط زیست روستا ، استفاده بهتر از مکان های تاریخی طبیعی به عنوان –مکملی برای درآمدهای حاصل از کار کشاورزی مطرح شود. یکی از اقد اماتی که در این راستا و برای مناطق روستایی پیشنها د میشود توسعه گردشگری درقالب ایجاد موزه های میراث روستایی)اکوموزه( در این نواحی است که زمینه های لازم را برای شناسایی فرهنگ و زندگی روستایی فراهم می سازد. این موزه ها می توانند تلفیقی از جاذبه های معماری کهن روستایی، اشیاء و آثار هنری،غذاهای محلی ، نمایش، بازی و موسیقی محلی روستایی باشند که نقش بسیار مهمی در ایجاد تغییر نگرش نسبت به فرهنگروستایی در میان بازدیدکنندگان روستایی و شهری ایجاد می نماید. اکوموزه ها معمولاً محوطه های فرهنگی می باشند که به واسطه ی وجود عناصر و آثار شاخصی که در درون محوطه ی خودگنجانده اند دارای اهمیت زیادی می باشند. اکوموزه وظیفه دارد تا علاوه بر حفظ این منابع و جلوگیری از تخریب آن ها، با تعریف فعالیت ها و مراکز مختلفی جهت بازدیدکنندگان، به وظایف تعریف شده برای موزه ها یعنی آموزش، تفریح و کسب لذت دربازدید کننده جامه ی عمل بپوشاند. در این پژوهش هدف بررسی و معرفی اکوموزه، به عنوان راه حلی جهت توسعه گردشگری در راستای توسعه پایدار روستایی بود . در این راستا از روش کیفی و بررسی های کتابخانه ای استفاده شد. نتایج این پژوهش با بررسی نمونه اکوموزه های موجود و با بررسی اصول بنیادین و مهم در ساختار اکوموزه، نشان داد با این روش میتوان گردشگری را در منطقه گسترش داد و در عین حال تا جای ممکن اثرات گردشگری در روستا را کنترل کرده و در راستای توسعه پایدار روستا گام برداشت.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، گردشگری ، روستا ، اکوموزه ، فرهنگ