مکانیسم اثر ماساژ درمانی در تسکین درد و آرام سازی :(Relaxation) یک مرور روایتی جامع

ماساژ درمانی به عنوان یک درمان غیردارویی با صدها سال قدمت به دلیل اثربخشی آن در کاهش درد و آرامسازی مورد توجه روزافزون قرار گرفته است. با اینکه تعداد فزایندهای از کارآزماییهای بالینی، شواهدی تجربی از منافع درمانی ماساژ ارائه کردهاند اما وجوه مختلف مکانیسم اثر آن همچنان مجهول باقی مانده و به طور کامل مشخص نشده است. این مطالعه تلاش میکند یک مرور جامع در خصوص مکانیسمهای احتمالی اثربخشی ماساژدرمانی در تسکین درد و آرامسازی ارائه دهد.روش کار: برای گردآوری این مرور روایتی، جستجوی گستردهای در پایگاه های علمی مختلف از جمله PubMed، Scopus وgoogle scholar انجام شد. عبارات جستجو شامل «massage therapy»، «pain relief»، «relaxation»، mechanisms of »«action و «endogenous opioids» بود. مقالات گنجانده شده در این جستجو بر اساس کیفیت مطالعه و مرتبط بودن با موضوع به ویژه مطالعاتی که مکانیسمهای اثر ماساژ درمانی را روشن میکنند انتخاب شدند.بحث و نتیجه گیری: مکانیسمهای احتمالی مطرح شده در منابع معتبر یافت شده به این شرح است:.۱پاسخ آرامسازی :(Relaxation Response) پیشنهاد شده است که ماساژ درمانی یک پاسخ آرامسازی را در بدن القا میسازد و به عنوان یک اقدام متقابل طبیعی برای کاهش برانگیختگی روانی-فیزیولوژیکی مرتبط با استرس عمل میکند. پاسخ آرامسازی شامل مجموعهای از اثرات، از جمله کاهش ضربان قلب و تنفس، کاهش فشار خون، کاهش تولید هورمون استرس و شلی عضلانی است. نکته مهم این است که به نظر میرسد این پاسخ، سطح سروتونین را بعنوان یک انتقال دهنده عصبی که عمقا۰ی بر وضعیت عاطفی و شناختی تاثیر میگذارد افزایش میدهد..۲پاسخهای مکانیکی: دستکاری فیزیکی دخیل در ماساژ درمانی منجر به نتایج ملموسی مانند کاهش تنش عضلانی، افزایش تحریک گیرنده حسی، کاهش تحریک پذیری عصبی عضلانی، و بهبود سفتی عضلانی غیرفعال، دامنه حرکت و احساس درد میشود. همچنین، اقدامات مکانیکی ماساژ گردش خون را بهبود میبخشد و باعث پاکسازی متابولیتهای ایجاد کننده درد مانند اسید لاکتیک و ماده پی میشود. برخی از تکنیکهای ماساژ همچون روشهای فشار عمیق، گیرنده های عمقی از جمله اندام تاندون گلژی و سلولهای دوکی را فعال میکنند و در نتیجه باعث کاهش چسبندگی عضلانی و اسپاسم میشوند..۳ اپیوئیدهای درون زا: ماساژ درمانی توانایی تحریک ترشح مواد شیمیایی عصبی از جمله اپیوئیدهای درون زا را که دارای ویژگیهای ضد درد و ضد التهابی هستند نشان میدهد. این اپیوئیدهای درون زا بر روی گیرنده های خاص عمل میکنند و در تسکین درد مشارکت دارند..۴تنظیم ناقل های عصبی: تعداد فزایندهای از شواهد نشان میدهد که ماساژ درمانی در تنظیم ناقلهای عصبی کلیدی مانند سروتونین، دوپامین و نوراپی نفرین نقش دارد و در نتیجه بر درک درد و خلق و خوی تاثیر میگذارد.۵.نظریه کنترل دروازه :(Gate Control Theory) ماساژ با فعال کردن مسیرهای حسی غیر دردناک، میتواند به طور موثر دروازه را به روی محرک های دردناک ببندد و مسیرهای اثر این محرک ها را مسدود کرده و احساس درد را کاهش دهد.۶.آزادسازی میوفاشیال: تکنیکهایی مانند آزادسازی میوفاشیال، گرفتگی فاسیاها را که در ایجاد درد و ناراحتی دخالت دارد هدف قرار میدهند. رهاسازی میوفاشیال بوسیله ماساژ میتواند این گرفتگیها را کاهش دهد و منجر به تقلیل درد و افزایش آسودگی کلی شود.۷.تعدیل سیستم ایمنی: تحقیقات اولیه نشان میدهد که ماساژ درمانی میتواند با افزایش فعالیت سلولهای کشنده طبیعی و لنفوسیتها، سیستم ایمنی را تعدیل کند و نقش مهمی را در کاهش التهاب و ارتقای خود ترمیمی ایفا نماید.۸.تنظیم هورمونی: ماساژ درمانی میتواند بر سطح هورمونها از جمله کورتیزول و اکسیتوسین تاثیر بگذارد. کاهش کورتیزول (هورمون استرس) و افزایش اکسی توسین (هورمون پیوند) با افزایش آرامش و کاهش استرس مرتبط است. این مطالعه مکانیسمهای اثر احتمالی چندجانبه ماساژ درمانی در تسکین درد و آرامش را مطرح میکند. اگرچه پیشرفتهای قابل توجهی در درک این مکانیسم ها حاصل شده است اما هنوز افقهای جذابی برای تحقیقات آینده جهت کشف و روشن کردن ابعاد کاملتری از پتانسیلهای درمانی ماساژ درمانی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

ماساژ درمانی ، درد ، آرامسازی ، مکانیسم اثر