تاثیر پایداری بیوچار در خاک جهت ارتقا فضاهای سبز شهری

فعالیتهای انسانی در زمینه های مختلف کشاورزی و صنعتی موجب افزایش روز افزون ضایعات می گردد. دفع و تخلیه نامناسب این ضایعات در محیط باعث ایجاد عوارض نامطلوبی برای محیط زیست می گردد. استفاده مناسب و کاربردی از این ضایعات موجب کاهش فشار بر محیط زیست خواهد شد. بیوچار زغالی است که در طی فرآیند پیرولیز از سوختن زیست توده های گیاهی و ضایعات کشاورزی درحضور کم و یا عدم حضور اکسیژن در دمای ۴۵۰-۵۵۰ درجه سلسیوس تهیه شده است و به عنوان کود زیستی استفاده میشود. از مزایای عمده و مهم بیوچار، مدیریت ضایعات، کاهش تغییرات اقلیمی ، تولید انرژی و بهبود خصوصیات خاک تولید میشود. خصوصیات منحصر به فرد بیوچار آن را به عنوان گزینه مناسبی برای مصرف در خاک مطرح ساخته است . این ماده جامد سرشار از کربن بوده و به علت سرعت تجزیه بسیار کند نسبت به سایر مواد آلی ظرفیت زیادی برای کاهش گازهای گلخانه ای از قبیل دی اکسید کربن و متان که از ضایعات آزاد می شود را دارد و می تواند کربن را برای هزاران سال نگه دارد. بیوچار به عنوان ابزاری کارآمد برای ترسیب کربن و افزایش حاصل خیزی شناخته شده است و به عنوان بهبود دهنده خاک یا احیا اراضی و محافظت در برابر آلایند های خاص مورد استفاده قرار می گیرد . افزودن بیوچار به خاک باعث افزایش پایداری کربن آلی خاک در برابر عوامل محیطی و کاهش معدنی شدن آن می شود که موجب افزایش کربن آلی و در نتیجه باعث بهبود خصوصیات مختلف فیزیکی (از جمله ساختمان خاک، جرم مخصوص ظاهری ، هدایت هیدرولیکی )، شیمیایی (pH ، ظرفیت تبادل کاتیونی ، میزان مواد آلی ) و زیستی خاک (فعالیت میکروبی ، تنوع میکروبی ، فعالیت آنزیمی ، جمعیت میکروبی ) را تحت تاثیر قرار داده و موجب بهبود حاصلخیزی خاک میشود. بیوچار با تامین بخشی از عناصر مورد نیاز گیاه موجب افزایش عملکرد رشدگیاه و درنتیجه فضاهای سبز شهری می گردد.

کلیدواژه ها:

بیوچار ، پایداری ، اصلاح خاک شهری ، عملکرد رشد گیاه ، فضاهای سبز شهری