پیش بینی اراضی مناسب برای توسعه شهری بندرعباس

تعیین اراضی مناسب برای توسعه و گسترش فیزیکی شهرهای ساحلی و بندری ، یکی از تصمیم گیری های مهم و پیچیده ی مدیران و برنامه ریزان شهری به حساب می آید. رهیافت اصلی پژوهش حاضر، تشخیص و پیش بینی اراضی مناسب برای توسعه شهر ساحلی بندرعباس برای سالهای آینده می باشد. برای دستیابی به آن، از مولفه های تاثیرگذار در توسعه ی پایدار شهرهای بندری شامل معیارهای اکولوژیکی (۵ زیرمعیار)، کالبدی (۵ زیرمعیار)، فیزیکی (۶ زیرمعیار)، گردشگری (۴ زیرمعیار)، دسترسی ها (۶ زیرمعیار) و اجتماعی - اقتصادی (۸ زیرمعیار) استفاده گردید. برای وزندهی به این معیارها از روش تحلیل شبکه ای (ANP) و منطق فازی استفاده گردید. پس از تولید لایه های اطلاعاتی ، برای رویه گذاری معیارها و زیرمعیارها از عملگرهای فازی استفاده شد. درنهایت رتبه بندی محلات برای توسعه شهری با تکنیک تاپسیس انجام شدنتایج نشان داد معیار اکولوژی و معیار فیزیکی بیشترین تاثیر را در تشخیص اراضی مناسب برای توسعه دارند. حدود ۳۶ درصد از مساحت محدوده ی موردمطالعه دارای اراضی مناسب برای توسعه شهری می باشد؛ اراضی مناسب در بخش مرکزی ، نواحی شرقی و نوار ساحلی شهر بندرعباس قرار دارد. محلات خواجه عطا، نایبند جنوبی ، سیم بالا، کارگزاری و اسمبیک به ترتیب بیشترین پتانسیل برای توسعه پایدار شهری را دارند.

کلیدواژه ها:

اراضی ، تحلیل شبکه فازی ، توسعه پایدار شهری ، تغییرات سرزمین ، بندرعباس