بررسی تاثیر استفاده از مهاربند های بازویی بر منحنی شکنندگی سازه های بلند

یکی از سیستم های سازهای که در ساختمانهای بلند مورد استفاده قرار می گیرد مهاربند بازویی است . استفاده از این سیستم به همراه هسته ی مرکزی می تواند به بهبود عملکرد لرزه ای سازه ها کمک نماید. هدف از این تحقیق ارزیابی تاثیر استفاده از مهاربند های بازویی در موقعیت بهینه خود بر روی منحنی های شکنندگی این سازه ها است . برای این منظور یک سازه ۵۰ طبقه فولادی طراحی شده و سپس در سه حالت بدون مهاربند بازویی ، با یک و دو مهاربند بازویی به صورت غیر خطی در نرم افزار PERFORM-۳D مدلسازی شده است . در ابتدا موقعیت بهینه مهاربند های بازویی تعیین و سپس با استفده از روش تحلیل دینامیکی افزاینده منحنی های IDA و سپس شکنندگی آن ها ارائه و بررسی شده است . نتایج نشان داده است استفاده از مهاربند های بازویی باعث کاهش احتمال فراگذشت سازه ها در سطوح مختلف می شود. احتمال فراگذشت در سازه ی دارای دو مهاربند بازویی کمتر از سازه ی دارای یک مهاربند بازویی محاسبه شده است .

کلیدواژه ها:

مهاربند بازویی ، منحنی های شکنندگی ، سازه بلند ، تحلیل IDA