بررسی میزان خسارت وارده به درختان باقی مانده در حاشیه مسیرهای چوبکشی درعملیات بهره برداری یک جنگل آمیخته

با توجه به اعمال شیوه جنگلداری همگام با طبیعت برای مدیریت بهتر جنگل ها و پراکندگی برداشت در این شیوه کاهش آسیب به درختان سرپا دارای اهمیت ویژه ای می باشد،تحقیق صورت گرفته در جنگل های شاندرمن گیلان که تیپ آن منطقه راش ممرزستان (جنگل آمیخته) می باشد ،در مسیر های چوبکشی درجه ۱، (۷۱.۱درصد) از درختان راش و (۵۹.۵ درصد) از درختان سایر گونه ها دچار آسیب شده اند، همچنین بیشترین میزان خسارت به درختان باقی مانده به طبقه قطری ۳۰ تا۵۰ سانتی متر (۷۷.۱درصد) مربوط می شود، در حالی که در مسیر های چوبکشی درجه ۲ و ۳ هر چند گونه راش با ۴۲.۹ درصد دارای بیشترین آسیب بوده و سایر گونه ها با ۳۵.۵ درصد در مرتبه بعدی قرار دارند ولی بیشترین میزان خسارت به درختان باقی مانده به طبقه قطری بیشتر از ۷۰ سانتی متر (۶۱.۹ درصد) مربوط می شود، نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل اطلاعات مربوط به خسارت وارده به درختان سرپا در حاشیه مسیر های چوبکشی نشان می دهد در همه پارسل های مورد مطالعه در اکثر موارد، آسیب سنگین به درختان سرپای حاشیه مسیر های چوبکشی (فاصله ۲ متری از دو طرف مسیر) وارد می گردد.

کلیدواژه ها:

بهره برداری ، جنگل آمیخته ، آسیب به درختان باقی مانده ، مسیر های چوبکشی