مقایسه خودتنظیمی و خودکارآمدی پنداری در بین دانش اموزان تیزهوش و عادی

هدف از تحقیق حاضر مقایسه خودنظمجویی تحصیلی، خودکارآمدی، خود توانا پنداری و خودمختاری تحصیلی دانش اموزان عادی و تیزهوش می باشد. پژوهش حاضر توصیفی، از نوع مقایسه گروهی میباشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دوره متوسطه دوم تیزهوش و عادی مشغول به تحصیل در آموزش و پرورش شهرستان گرمی در سال تحصیلی ۱۴۰۲ -۱۴۰۱ می باشد که تعداد ۱۰۲۳ دانش آموزان ۱۰۰) دانش آموز تیزهوش و ۹۲۳ دانش آموز عادی) میباشند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای مرحله ای استفاده شد. در تحقیق حاضر حجم نمونه از طریق جدول مورگان مشخص گردید که تعداد ۲۰۰ دانش آموز حجم نمونه بدست آمده میباشد و ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش از طریق پرسشنامه می باشد . پرسشنامه خودتنظیمی پینتریج و دی گروت (۱۹۹۱) و پرسشنامه خودکارآمدپنداری غفور و اشرف .(۲۰۰۷) برای بررسی فرضیه های تحقیق از آزمون t برای دو گروه مستقل در نرم افزار SPSS نسخه ۲۵ استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خودتنظیمی و خودکارآمدپنداری در دانش آموزان مدارس تیزهوشان و دانش آموزان مدارس عادی رابطه معنیداری وجود دارد. خودتنظیمی sig=۰/۰۰۲)، ۱۱۴/۳-(=t و خوکارآمدپنداری sig=۰/۰۴۸)، (۹۹۴/۱-=t در دانش اموزان مدارس عادی پایینتر از مدارس تیزهوشان می باشد.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، خودکارآمدپنداری ، دانش آموزان عادی ، تیزهوش