زنده مانی و مولفه های روابط آبی در نهال سرخدار تحت تاثیر تنش کم آبی

سرخدار (.Taxus baccata L) یکی از گونه های در حال انقراض ایران است. با توجه به چشم انداز تغییر اقلیم و گرمایش جهانی،تحقیق در مورد تحمل نهال های آن در برابر تنش کم آبی ضروری است. به همین منظور آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفیدر دو سطح آبیاری کامل (۱۰۰ درصد ظرفیت زراعی) و کم آبی (۳۰ درصد ظرفیت زراعی) با سه تکرار به مدت ۶ ماه روینهال های آن انجام شد. نتایج نشان داد که پتانسیل آبی، گنجایش نسبی آب و میزان نشت الکترولیت برگ، تحت تاثیر کم آبیقرار گرفتند. زنده مانی نهال ها در شرایط تنش کاهش معنی دار نکرد، به طوری که در تیمارهای خوب آبیاری شده و تنش یافتهاندازه آن به ترتیب، ۹۵/۸۳ درصد و ۸۴/۷۲ درصد بوده است. پتانسیل آبی برای گیاهان آبیاری کامل ۱/۱۷- مگاپاسکال و برای گیاهان تحت تنش ۲/۸۹- مگاپاسکال ثبت شد. کم آبی سبب کاهش محتوای نسبی رطوبت برگ تا ۱۸/۰۴ درصد و در پی آن، افزایش نشت الکترولیت تا ۱۰/۶۲ درصد شد. بهطور کلی، با توجه به تغییرات اندک اندازه صفات روابط آبی و عدم تفاوت نرخ زنده مانی، میتوان ابراز داشت، نهال سرخدار گونه ای است که نسبتا به کم آبی مقاوم است.

کلیدواژه ها:

پتانسیل آب برگ ، تنش خشکی ، سرخدار ، محتوای نسبی رطوبت