ارتقا راندمان حذف سیانید از فاضلاب ذوب آهن به روش اشعه فرابنفش با کمک نانوذرات اکسید روی در pH واقعی فاضلاب

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 93

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

OGPCONF09_041

تاریخ نمایه سازی: 19 فروردین 1403

چکیده مقاله:

مقدمه :سیانید یکی از ترکیبات بسیار سمی می باشد که در فاضلاب خروجی صنایع مختلف از جمله کارخانه ذوب آهن به عنوان یک آلاینده مهم یافت می گردد. بررسی روش های کنترل و کاهش این ترکیب از فاضلاب از اقدامات ضروری و مهم محققین می باشد از این رو در این مطالعه هف اصلی بررسی حذف سیانید از فاضلاب کارخانه ذوب آهن به روش اشعه فرابنفش در pH واقعی فاضلاب و ارتقاء آن با کمک روش فتوکاتالیست می باشد.مواد و رش کار: در این روش تاثیر pH های ۳، ۹ و ۱۲ بر حذف سیانید از فاضلاب کارخانه ذوب آهن به روش اشعه فرابنفش و فتوکالیسیت بررسی گردید همچنین سه فاکتور غلظت نانوذرات اکسید روی، زمان ماند و غلظت اولیه سیانید در فاضلاب نیز بررسی گردید.نتایج :با توجه به نتایج مشخص گردید که کارایی فرایند در حذف سیانید از فاضلاب به روش اشعه فرابنفش ، فتوکاتالیست به عوامل محیطی و پارامترهایی همچون pH، ولتاژ، زمان ماند، غلظت اولیه سیانید و غلظت نانوذرات اکسید روی بستگی دارد. در روش حذف سیانید با اشعه فرابنفش در pH فاضلاب ( pHبرابر ۹) حذف ۳۰ درصد گزارش گردید. در روش حذف سیانید به روش فتوکاتالیست در شرایط بهینه ، غلظت اولیه فاضلاب ۲۰ میلی گرم در لیتر، pH برابر با ۹، زمان ماند ۴۵ دقیقه و ۱,۰ گرم نانوذرات اکسیدروی بیشترین راندمان حذف ۹۵ درصد گزارش گردید. در این مطالعه می توان در روش اشعه فرابنفش برای حذف بیشتر سیانید از فاضلاب می توان به جای بالابردن pH فاضلاب با اضافه نمودن مقادیر بسیار اندک نانوذرات اکسید روی در حین حذف راندمان حذف را به میزان قابل توجهی کاهش داد.

نویسندگان

فرهام امین شرعی

گروه مهندسی ایمنی، بهداشت و محیط زیست،واحد نجف آباد، دانشگاه آزاداسلامی، نجف آباد، ایران،مرکز تحقیقات محیط زیست انسانی و توسعه پایدار،واحد نجف آباد، دانشگاه آزاداسلامی، نجف آباد، ایران

مائده زراعتی

گروه مهندسی ایمنی، بهداشت و محیط زیست،واحد نجف آباد، دانشگاه آزاداسلامی، نجف آباد، ایران

محمدجواد محلاتی

شیمی آلی، گروه شیمی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شهرکرد، ایران

حسین عباس تبار آهنگر

مرکز تحقیقات محیط زیست انسانی و توسعه پایدار،واحد نجف آباد، دانشگاه آزاداسلامی، نجف آباد، ایران،گروه شیمی،واحد نجف آباد، دانشگاه آزاداسلامی، نجف آباد، ایران