دانایی محوری در سازمانها و نقش نو تحقیق و توسعه

دانایی محوری را می توان مهمترین مشخصه سازمانهای امروزی و چالش های ناشی از آن را می توان مهمترین چالش های مدیریتی به طور عام و مدیریت R&D به طور خاص دانست. دانایی محوری سازمان ها بدین معنی است که مهمتین فرایند درسازمانها اکنون فرایند تولید دانش است، لذا دیگر سازمانها یک ماشین منطقی برای تولید کالا تلقی نمی شوند، بلکه سازمان مجموعه ای است از افراد با ویژگی ها و مهارت های مختلف و مهمترین از همه مهارت یادگیری، که با تکیه آنها به جستجو و بهره گیری از فرصت ها می پردازد. در این گونه نگاه به سازمانها با مفاهیم جدید سر و کار داریم، از جمله قابلیت فناوری که به معنی توانایی و ظرفیت سازمان برای تولید دانش کاربردی در کلیه سطوح و بخش های سازمان می باشد. نقش سنتی R&D اغلب، صرفا فنی و شامل عملیات مهندسی برای ارائه محصولات جدید با رفع مشکلات فنی فرایند تولید بود، اما اکنون قابلیت فناوری سازمانها، در وسیع مفهوم خود در بخش R&D متجلی می شود. از این دیدگاه R&D مسئولیت محوری تولید دانش کاربردی برای جستجو و بهره گیری از فصت ها را خواهد داشت. لذا نوع وظیفه، اطلاعات مورد یاز، فرایند وساختار، ارتباطات داخلی و خارجی آن با آنچه در گذشته بوده است، تفاوت زیادی خواهد داشت. هدف این مقاله، نشان دادن اهمیت و ابعاد نقش نوی است که R&D باید در سازمان های امروزی داشته باشد. بنابراین ابتدا مفهوم دانایی محوری در سازمان ها بررسی و نظریه های جدید سازمانی و قابلیت فناوری سازمانها مرور می شود و در نهایت با تلفیق مباحث ابعاد نقش نو R&D در سازمانهای امروزی تبیین و ارائه خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

تحقیق و توسعه ، سازمان های دانایی محوری ، مدیریت ، تئوری های سازمان ، فناوری