شرایط اکسیداسیون و احیا نهشته های پرمین بالایی ناحیه جلفا، شمال غرب ایران

در این مطالعه شرایط اکسیداسیون و احیا در شیلهای پرمینبالایی دو برش آلی باشی و زال در ناحیه جلفا با استفاده از عناصر کمیاب حساس به اکسیداسیون و احیا جهت بررسی وضعیت ژئوشیمیای آب دریا در طی پرمینبالایی و قبل و بعد از افق انقراض مورد مطالعه قرار گرفته است. بر اساس مقادیر نسبت‎های V/Cr و V/(V+Ni) شرایط اکسیداسیون و احیا در طول توالی پرمینبالایی در هر دو برش مورد مطالعه از اکسیک-دیزاکسیک به ساباکسیک تغییر می کند و در عضو ارس (به سن بالاترین بخش چنگسینکین) که بلافاصله بعد از افق انقراض قرار گرفته این دو نسبت در مقایسه با سایر بخش های توالی افزایش قابل محسوسی را نشان می دهند. بررسی نسبتهای Mo/U درجازا در هر دو برش موید کمتر بودن آن از نسبت مولار Mo/U آب کف دریا (تقریبا ۵/۷ تا ۹/۷) است و نمودار MoEF در مقابل UEF قرارگیری نمونه های دو برش را در زونهای اکسیک-دیزاکسیک تا ساباکسیک نشان می دهد. با توجه به نتایج بدست آمده گرچه که شواهدی از کمبود اکسیژن در طول توالی‎های پرمینبالایی وجود دارد ولی فقدان کامل اکسیژن و شرایط انکسیک در افق انقراض اتفاق نیافتاده و حتی در عضو ارس تنها شرایط ساب اکسیک وجود داشته است.

کلیدواژه ها:

اکسیداسیون و احیا ، پرمین پسین ، شرایط هوازی ، جلفا