کاربرد توام شاخص دمای تر گویسان (WBGT) و مولفه ضربان قلب شاخص استرین فیزیولوژیکی (PSIHR) در شرایط آب و هوایی گرم: راهنمایی برای برآورد بهتر استرین گرمایی

مقدمه: کار در شرایط آب و هوایی گرم مرکز و جنوب ایران بخصوص در فصل تابستان موجب بروز استرین گرمایی در کارگران می شود. شاخص دمای ترگویسان (WBGT) به دلیل به حساب نیاوردن بسیاری از فاکتورهای موثر، دارای محدودیت ذاتی در برآورد استرین گرمایی است. هدف این مطالعه بررسی کاربرد توام شاخص WBGT و مولفه ضربان قلب شاخص استرین فیزیولوژیکی (PSIHR) در برآورد استرین گرمایی در شرایط گرم/ مرطوب و گرم/خشک بود. روش بررسی: این مطالعه مقطعی در فاصله ماه های تیر و شهریور سال 1389 انجام شد. افراد مورد مطالعه 122 نفر از دو منطقه مرکز (51 نفر از کارکنان ذوب آهن اصفهان) و جنوب (71 نفر از کارکنان شرکت ملی صنایع پتروشیمی-عسلویه) ایران بودند. شاخص WBGT، ضربان قلب و دمای عمقی بدن در حالت استراحت (اطلاعات پایه) و کار واقعی اندازه گیری شد. از آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون لجستیک برای تحلیل داده ها استفاده شد. نتیجه : نتایج تحلیل رگرسیون لوجستیک نشان داد که شاخص WBGT برآورد ضعیفی از استرین گرمایی دارد بطوری که میزان حساسیت و ویژگی به ترتیب برابر 53 درصد و 65 درصد بود ولی با کاربرد توام شاخص WBGT و شاخص PSIHR برآورد بهتری از استرین گرمایی بدست آمد بطوری که میزان حساسیت و ویژگی به ترتیب 75 درصد و 69 درصد بدست آمد. نتیجه کلی: نتایج بدست آمده از این پژوهش، کاربرد توام شاخص های PSIHR و WBGT را به عنوان ابزاری مفید برای برآورد بهتر استرین گرمایی در شرایط آب و هوایی جنوب و مرکز ایران مورد حمایت قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

شاخص WBGT ، شاخص PSIHR ، برآورد استرین گرمایی ، ایران