پیش بینی و بررسی آینده ی تغییرات آب و هوایی در شهر تهران

این مقاله با هدف پیش نگری روند تغییر اقلیم در شهر تهران نوشته شد. در این مقاله وضعیت بارش و دمای ( حداقل و حداکثر)تهران در ایستگاه های سینوپتیک ژئوفیزیک، شمیرانات و مهرآباد طی دوره (۱۹۹۲ تا ۲۰۱۸) بررسی و برای شناسایی وجود جهش و آشکارسازی سالهای رخداد جهش از آزمون ناپارامتریک من کندال استفاده شد. همچنین برای پیش یابی تغییرات عناصر اقلیمی  در تهران از داده های cmip۵ و مدل Lars برای سه سناریوی RCP۲.۶,RCP۴.۵,RCp۸.۵، بهره گرفته شد. نتایج حاصل از بررسی روند سری زمانی دما و بارش سه ایستگاه مورد بررسی شهر تهران، با استفاده از آزمون تحلیل روند من کندال، نشان داد که در مورد هیچ کدام از فاکتورهای اقلیمی در سه ایستگاه مورد بررسی، تغییر معنی داری در سطح اطمینان P_value = ۰.۰۵رخ نداده است. اما جهش ها و نوسانات سالانه زیادی در سری زمانی دما و بارش ایستگاه ها مشاهده شد. همچنین نتایج حاصل از پیش یابی پارامترهای اقلیمی دمای حداقل، حداکثر و بارش در  منطقه مورد بررسی نشان داد که،  دمای حداقل و حداکثر تا سال ۲۰۵۰  نسبت به دوره پایه (۱۹۹۲ تا ۲۰۱۸) در هر سه خط سیر انتشار دی اکسید کربن RCP۲.۶,RCP۴.۵,RCp۸.۵، بصورت معنی داری در هر سه مورد مطالعه افزایش خواهد یافت. اما بارش در سال ۲۰۵۰  نسبت به دوره پایه سالهای ۱۹۹۲ تا ۲۰۱۸ در هرسه خط سیر انتشار دی اکسید کربن میزان بارش بصورت معنی داری در هر سه ایستگاه به میزان ۷/۱ میلیمتر در ماه کاهش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

Temperature ، precipitation ، LARS model ، general atmosphere circulation ، mann-Kendall ، Tehran city. ، دما ، بارش ، مدل Lars ، مدل گردش عمومی جو ، من-کندال ، تهران