کنترل جابجایی سیستم جداساز مورد استفاده در ساختمان با سیستم دوگانه بتنی در حوزه دور و نزدیک گسل

روش های متداول ساخت و طراحی سازه ها همانند به کارگیری از سیستم دیوار برشی، بر ایده ی افزایش سختی ساختمان ها در برابر زمین لرزه استوار بوده و چنین روشهایی اغلب منجر به افزایش شتاب طبقات و یا تغییرمکان نسبی میان طبقه ای می گردد. از سوی دیگر استفاده از میراگرها و جداگرهای لرزهای و فراهم شدن امکان مدلسازی آنها در نرم افزارهای مختلف، سبب شده تا از این سیستم ها برای بهبود رفتار سازه استفاده شود. جداسازی سازه ها از زمین زیر آنها به منظور تحقق اهداف ویژه ای صورت می پذیرد که از مهمترین آن میتوان به دور کردن فرکانس طبیعی سازه از فرکانس غالب زلزله به منظور جلوگیری از پدیده رزونانس اشاره کرد. در این پژوهش سعی گردیده که مشخصه های رفتاری جداگرهای لرزه ای در پای ساختمان با سیستم دوگانه قاب خمشی بتنی و دیوار برشی بتنی بررسی گشته و به منظور بهبود طرح روسازه و جداگرها پیشنهاداتی ارائه گردد. بدین منظور پس از طرح یک ساختمان ده طبقه متقارن با سیستم دوگانه بتنی تحت عنوان روسازه در نرم افزار Etabs، یک قاب ساختمانی از آن که دربردارنده دیوار برشی بوده، به صورت دوبعدی با جرم های متمرکز در نرم افزار SeismoStruct مدل گشته، سپس جداگرهای سربی لاستیکی مناسب طراحی شده و در زیر قاب تعبیه گردیده است. سرانجام جهت ارزیابی بهتر رفتار سیستم جداساز تحت رکوردهای دور و نزدیک زلزله، سازه در معرض تحلیلهای تاریخچه زمانی غیرخطی قرار گرفته و نتایج حاصله حاکی از آن بوده که در ساختمان با سیستم دوگانه بتنی، میزان جابجایی جانبی سیستم جداساز در هر دو حوزه دور و نزدیک گسل، از حداکثر تغییرمکان طرح فراتر میرود؛ بنابراین توصیه گردیده که در اینگونه سازه ها در راستای کنترل جابجایی جانبی سیستم جداساز، حداکثر تغییرمکان طرح در حوزه دور و نزدیک گسل به ترتیب، ۲۰ و ۵۰ درصد افزایش یابد و یا تمهیداتی از قبیل افزودن میراگر الحاقی ویسکوز در پای سازه و بهرهگیری از هسته سربی بزرگتر در داخل جداگر اندیشیده شود.

کلیدواژه ها:

جداساز سربی لاستیکی ، میراگر الحاقی ویسکوز ، سیستم دوگانه ، زلزله های حوزه دور و نزدیک