تاثیر آیین بودایی بر هنر چین و مطالعه تطبیقی پیکره سازی در چین و ژاپن با تاثیرپذیری از آیین بودا

از تاثیرگذارترین واردات در فرهنگ چین در طول تاریخ، پذیریش آیین بودایی در قرن ۲ ق.م بود که فرهنگ دینی و فلسفی جدیدی را با هنر و شمایل نگاری آن به این سرزمین وارد کرد. با ظهور بودا در قرن ۶ ق م در شمال هندوستان و ترویج بودیسم، نظام عقیدتی منسجمی در آسیا به ویژه در شرق دور گسترش یافت و با طی فراز و نشیب های تاریخی و پذیرش تحولات گسترده، تا به امروز نیز برجامانده است . آیین بودا با گذشتن از مرزهای زادگاه خود، در طی سده های بعدی توانست خود را تا دورترین مناطق مشرق زمین نیز برساند و باعث تحولات فکری و فرهنگی چشمگیری شود. تمدن چین از جمله تمدن هایی بود که این آیین نو رسیده را پذیرفت و با اعمال عقاید خاص خود، آن را تبدیل به دینی بومی کرده و بر غنای آن افزود. در این رهگذر هنر نیز از آیین جدید بی بهره نماند و با الهام از آن، تحولاتی اساسی را تجربه کرد که پیکرسازی از جمله بارزترین نمونه های آن بود. پیکره سازی بودایی در چین توانست با گذشت قرنها و فاصله گرفتن از نوع هندی آن، جایگاه خود را در میان سایر هنرهای بودایی ارتقا دهد و به هنری تمام عیار مبدل شود. به طورکلی پیکره سازی و نقاشی چین شامل معابد، پاگودا، قصر، دیوار بزرگ چین، خانه و دیرها، آرامگاه ها و معابد صخره ای (غارها) است. پیکره سازی بودایی در چین و ژاپن توانست با گذشت قرن ها و فاصله گرفتن از نوع هندی آن، جایگاه خود را در میان سایر هنرهای بودایی پیدا کند و به هنری تمام عیار مبدل شود. از این رو در پژوهش حاضر سعی شده به سیر این تحولات در چین از سده اول میلادی و در ژاپن از سده ششم میلادی تاثیر آن بر روند پیکره سازی و پیکره ها، از زمان ورود بودیسم به این کشورها بررسی گردد. در نتیجه ویژگی های هر دوره با دوره هم عرض آن مقایسه و تطبیق و در یک نتیجه گیری کلی بیان شده است.

کلیدواژه ها:

آیین بودایی ، پیکره سازی ، چین ، ژاپن ، نقاشی