بررسی رابطه بین راهبرد عدم مقابله در سبک مدیریت تعارضی با مهارت های ارتباطی مدیران مدارس

بر خلاف اغلب سازمان های رسمی تولید آموزش و پرورش انسان است و این امر موجب پیدایش مسائل ویژه در مدیریت آموزش و پرورش می گردد. از جمله مسائلی که آموزش و پرورش به عنوان یک سازمان با آن روبرو است مساله تعارض و عدم موافقت هاست . فعالیت های سازمانی مستلزم تعامل بین افراد وگروه های سازمان می باشد. مدیریت تعارض به معنای کنترل و مدیریت واکنش های افراد در برابر تعارضات و نزاعات است . مهارتهای ارتباطی می توانند در مدیریت تعارضات مفید باشند. به طور کلی ، مهارتهای ارتباطی که شامل شنیدن فعال، ارتباطات غیرکلامی ، قدرت بیان و ارتباطات موثر هستند، می توانند به کاهش تعارضات کمک کنند. بنابراین ، مهارتهای ارتباطی می توانند در مدیریت تعارضات مفید باشند و کمک کنند تا افراد بتوانند با مهارتهای بهتری در برابر تعارضات و نزاعات واکنش نشان دهند. یک مدیر چنانچه بتواند گوینده خوب و فرستنده خوب، شنونده خوب و گیرنده خوب باشد، مشارکت افراد درون و بیرون سازمان را از طریق جلب اعتماد فراگیر تامین خواهد کرد و این امر موفقیت او را در دستیابی به اهداف سازمان تضمین خواهد کرد. دستیابی اهداف آموزش و پرورش منوط به استفاده بهینه از منابع انسانی ، مالی و تجهیزاتی است . اما پویایی نظام آموزشی به عوامل مختلفی از جمله وجود روابط سالم و به دور از هرگونه تیرگی و همکاری و همدلی بین کارکنان دارد تا افراد بتوانند در محیطی پویا و سالم در جهت تحقق اهداف شخصی و سازمانی گام بردارند. بنابراین مدیران باید این حقیقت را بپذیرند که تعارض جزء انکار ناپذیر زندگی سازمانی است و مدیریت سازمان چاره ای جز پذیرش آن ندارد. آنها می بایست از تعارض برای افزایش اثر بخشی سازمان بهره جویند. برای مدیریت تعارض در سازمان ها تکنیک های متعددی وجود دارد. همکاری ، مصالحه ، رقابت ، سازش و اجتناب از روش های برخورد با تعارض است که در این تحقیق از آنها در قالب سه راهبرد راه حل گرا، عدم مقابله و کنترل نام برده شده است . بنابراین پژوهش حاضر در نظر دارد که ارتباط مهارت های ارتباطی را با راهبردهای مدیریت تعارض مورد بررسی قرار دهد

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی ، مدیریت تعارض ، راهبرد عدم مقابله ، اموزش و پرورش