ارزیابی ارگونومیکی وضعیت های کاری با روش های QEC وART و شیوع ناراحتی های اسکلتی عضلانی در یک صنعت کاشی

مقدمه: روش های QEC و ART ابزارهایی سودمند برای شناسایی فاکتورهای خطر ایجادکننده اختلالات اسکلتی عضلانی مرتبط با کار در صنایع می باشند لذا این پژوهش با هدف ارزیابی ارگونومیکی وضعیت های کاری با این روش ها و تعیین میزان شیوع ناراحتی های اسکلتی عضلانی در یک صنعت کاشی انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی _ مقطعی وضعیت های کاری یک صنعت کاشی در سال ۱۴۰۲ بااستفاده از روش های QEC و ART ارزیابی شد. همچنین ناراحتی های اسکلتی عضلانی ۶۶ کارگر با استفاده از پرسشنامه نوردیک ثبت شدند. داده ها به نرم افزار spss نسخه ۱۹ منتقل و از آزمون های کای اسکوئر، t  مستقل، فیشر و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج: میانگین و انحراف معیار سن کارگران مطالعه شده ۱۱/۶±۶/۳۰ سال، سابقه کار ۹۵/۴±۹۷/۵ سال و شاخص توده بدنی آن ها ۴۲/۳±۶۹/۲۳ بود. ۶۸ درصد کارگران حداقل در یکی از نواحی بدن مبتلا به ناراحتی اسکلتی عضلانی بودند. شایع ترین ناراحتی کمردرد(۵۰ درصد)  بود. بین ناراحتی های شانه، کمر، ساق پا و مچ دست با سابقه کار ارتباط معنی داری وجود داشت(P<۰.۰۵). همچنین بین ناراحتی های شانه و مچ دست با سن ارتباط معنی داری وجود داشت (P<۰.۰۵). همبستگی مثبت و معنی داری بین نمرات روش های ART وQEC  به دست آمد (برای QEC با ART سمت راست r=۰.۵۹۱ وP<۰.۰۰۱ و برای QEC با ART سمت چپ r=۰.۵۲۴ و P<۰.۰۰۱). نتیجه گیری: با عنایت به شیوع بالای ناراحتی های اسکلتی عضلانی در این صنعت، اصلاح ایستگاه های کاری متناسب با نتایج به دست آمده روش های ART وQEC  ضرورت دارد.

کلیدواژه ها:

ART ، QEC ، tile industry ، work related musculoskeletal disorders. ، ART   ، QEC ، صنعت کاشی ، ناراحتی های اسکلتی عضلانی مرتبط با کار