اثر ترکیبی تمرین هوازی و مکمل باریجه بر آپلین قلبی در طی پرفشار خونی ناشی از نیتروال آرژانین متیل استر
سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,201
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SSTU06_114
تاریخ نمایه سازی: 13 اردیبهشت 1392
چکیده مقاله:
مطالعات نشان می دهد آپلین یک پپتید متسع کننده عروقی است که نقش مهمی در تنظیم تون عروقی و عملکرد قلبی عروقی دارد، اما اثر فعالیت بدنی به همراه مکمل آنتی اکسیدانتی بر آن مشخص نیست. هدف پژوهش حاضر، مطالعه اثر ترکیبی تمرین هوازی و مکمل باریجه بر دستگاه حفاظت قلبی (آپلین و گیرنده آن) در طی پر فشار خونی ناشی از نیتروال آرژنین متیل استر (L-NAME) بود. 40 سر موش به طور تصادفی به چهار گروه پایه، شم، (L-NAME) و گروه تمرین+ باریجه تقسیم شدند. گروه های (L-NAME) و گروه تمرین + باریجه، محلول (L-NAME) را به مقدار 10 میلی گرم/کیلوگرم 5 روز در هفته و به مدت 8 هفته به صورت زیر صفاقی دریافت کردند. به علاوه گروه تمرین+ باریجه در همین مدت تمرین هوازی دویدن روی نوار گردان را با سرعت 15 تا 20 متر در دقیقه و به مدت 25 تا 64 دقیقه اجرا کرده و محلول باریجه را نیز با دوز 0/9 گرم/ کیلوگرم در روز با استفاده از گاواژ دریافت کردند. گروه شم نیز در همین مدت محلول سالین را با شرایط مشابه دریافت کردند. گروه پایه نیز در هیچ مداخله ای شرکت نداشت. پس از هموژنیزاسیون بافت قلب و تحلیل آزمایشگاهی، آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که القای 8 هفته ای (L-NAME) باعث افزایش پرفشار خونی، کاهش آپلین، گیرنده آن و بازدارنده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE-I) در مقایسه با گروه های کنترل (پایه و شم) شد. ترکیب تمرین هوازی+ باریجه باعث مهار تنظیم مثبت پرفشار خونی ناشی از L-NAME شد. به علاوه، آن باعث افزایش معنادار دستگاه آپلیزژیک قلبی و ACE-1 در مقایسه با گروه های پایه، شم و L-NAME شد. بر اساس این یافته ها می توان گفت بکارگیری روش های غیر دارویی رویکرد مناسبی برای بهبود دستگاه جدید حفاظت قلبی در برابر استرس های مزمن ناشی از پرفشار خونی می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
معصومه فلاح
دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه مازندران
ولی اله دبیدی روشن
دانشیار دانشگاه مازندران
سلیمان محجوب
دانشیار دپارتمان بیوشیمی و بیوفیزیک دانشگاه علوم پزشکی بابل
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :