تاثیر تمرینات مقاومتی و استقامتی بر عامل نشانگر بیماری های عروق کرونر

سابقه و هدف: مولکول محلول چسبان بین سلولی1- یکی از فاکتورهای مرتبط کننده چاقی و ضایعات التهابی نظیر آترواسکلروز می باشد. پژوهش حاضر تاثیر تمرینات استقامتی و مقاومتی را بر سطح سرمی sICAM-1 و نیمرخ لیپیدی در زنان چاق غیر فعال مورد مطالعه قرار داده است. مواد و روش ها: 24 زن چاق (BMI ≥30) یائسه غیر فعال در سه گروه: استقامتی، مقاومتی و کنترل در 10 هفته برنامه تمرینات مقاومتی (60-40% یک تکرار بیشینه) و استقامتی شنا (60-50% HRmax)، سه جلسه در هفته شرکت کردند. سطح سرمی sICAM-1، نیمرخ لیپیدی خون و شاخصهای آنتروپومتریک قبل و 48 ساعت بعد از اجرای تمرینات اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون t زوجی، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی داری P<0/05 انجام گرفت. یافته ها: تغییرات سطح sICAM-1 سرم (P = 0/042) (P=0/006) HDL-C و کلسترول (P=0/006) خون در پاسخ به 10 هفته تمرین استقامتی و مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معنی داری داشت، به طوری که غلظت sICAM-1 سرم در دو گروه استقامتی (%18/4 ، P=0/017 ) ومقامتی (21/7%، P=0/012) با کاهش معنی دار همراه بود (P=0/005). اگر چه تغییرات نیمرخ لیپیدی در گروه مقاومتی معنی دار نبود (P>0/05)، ولی پس از تمرینات استقامتی تغییرات تری گلیسرید (P=0/001)، کلسترول (P=0/043) و HDL-C (P=0/002) معنی دار گزارش شد. مضافا در گروه استقامتی بین سطوح ابتدایی sICAM-1 سرم و مقادیر ابتدایی درصد چربی بدن (P=0/031)، محیط کمر (P=0/006) و لگن (P=0/005) رابطه معنی داری مشاهده گردید ولی پس از اجرای تمرینات مقاومتی رابطه معنی داری بین تغییرات سطح سرمی sICAM-1 با تغییرات هیچ یک از متغیرهای جسمانی و نیمرخ لیپیدی یافت نشد .(P> 0/05) نتیجه گیریک اگر چه کاهش مشاهده شده در سطح sICAM-1 سرم را می توان به تغییرات ایجاد شده در نیمرخ لیپیدی و یابهیود ترکیب بدنی نسبت داد، ولی نهایتا لزوم انجام مطالعات بیشتر جهت تعیین مکانیسم موثر در کاهش 1-sICAM پس از اجرای تمرینات مقاومتی احساس می شود.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، تمرین استقامتی ، sICAM-1 ، نیمرخ لیپیدی ، زنان چاق