عوامل موثر بر میزان مشارکت سیاسی جوانان استان همدان
محل انتشار: دوفصلنامه دانش سیاسی، دوره: 20، شماره: 1
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 158
فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_POKN-20-1_003
تاریخ نمایه سازی: 7 فروردین 1403
چکیده مقاله:
هدف پژوهش حاضر بررسی میزان مشارکت سیاسی جوانان استان همدان و عوامل موثر بر آن است. به منظور دستیابی به هدف پژوهش از روش توصیفی پیمایشی استفاده گردید. جامعه آماری مورد بررسی در این پژوهش کلیه جوانان ۱۸ تا ۳۴ سال استان همدان در سال ۱۳۹۸ که تعداد کل آنها بر اساس آمار اعلامی مرکز آمار ایران ۵۴۳۴۸۶ نفر می باشد، بود. برای انتخاب نمونه پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی استفاده شده است. حجم نمونه پژوهش با استفاده از جدول برآورد نمونه از جامعه کرجسی مورگان، تعداد ۳۸۴ نفر برآورد شد؛ اما با هدف افزایش اعتبار و کاهش خطا، تعداد ۵۰۶ پرسش نامه توزیع، که تعداد ۴۷۵ پرسش نامه جمع آوری شد. اطلاعات به وسیله پرسش نامه محقق ساخته جمع آوری گردید. به طور کلی میزان مشارکت سیاسی ۲۳۲ نفر (۴/۴۸ درصد) از نمونه موردمطالعه، خیلی کم، ۸۴ نفر (۷/۱۷ درصد) کم، ۹۸ نفر (۶/۲۰ درصد) متوسط، ۳۵ نفر (۴/۷ درصد) زیاد و ۲۸ نفر (۹/۵ درصد) خیلی زیاد است. نتایج نشان داد تحصیلات تاثیر چندانی در میزان مشارکت سیاسی جوانان ندارد و بین میزان تحصیلات جوانان، تحصیلات پدر و مادر با مشارکت سیاسی نمونه رابطه معناداری دیده نشد. همچنین، مشخص شد که بین نگرش مذهبی نمونه موردمطالعه و مشارکت سیاسی آنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. بین میزان آگاهی سیاسی و میزان مشارکت سیاسی نمونه رابطه معناداری مشاهده نشد. نتایج نشان داد که بین مشارکت سیاسی جوانان و میزان استفاده از شبکه های اجتماعی رابطه معناداری وجود ندارد؛ اما بین مشارکت سیاسی جوانان و میزان استفاده آنها از رسانه های ارتباط جمعی و میزان استفاده از تلویزیون و روزنامه ها رابطه مثبت وجود دارد و با میزان استفاده از ماهواره و اینترنت، رابطه منفی وجود دارد. همچنین بین وضعیت اقتصادی خانواده ها و وضعیت اقتصادی نمونه مورد مطالعه (جوانان) با مشارکت سیاسی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمود تعجبی
استادیار گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، جمهوری اسلامی ایران.
افشین افضلی
استادیار گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، جمهوری اسلامی ایران.
فخرالسادات نصیری ولیک بنی
دانشیار گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شهید رجایی، تهران، جمهوری اسلامی ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :