تاثیر و ماندگاری تمرین کوتاه مدت و بلند مدت ثبات مرکزی بر تعادل ایستا و پویای دختران نوجوان

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر و ماندگاری تمرین کوتاه مدت و بلند مدت ثبات مرکزی بر تعادل ایستا و پویای دختران نوجوان بود. 42 آزمودنی با میانگین سنی 13±0/9 سال، قد 7/99± 153/61 سانتی متر و وزن 16/5± 52/25 کیلو گرم بدون سابقه آسیب در اندام تحتانی، سر و اختلالات دهلیزی به صورت تصادفی انتخاب شدند. قبل از اجرای برنامه تمرینی ثبات مرکزی تعادل ایستای آزمودنی ها با تست رومبرگ و تعادل پویا با تست تعادل ستاره (SEBT) اندازه گیری شد. بعد از اجرای برنامه تمرینی تعادل ایستا و پویا، در چهار مرحله: ال- بعد از چهار هفته برنامه تمرینی(پس آزمون 1)، ب- بعد از هشت هفته برنامه تمرینی(پس آزمون2)، ج- بعد از چهار هفته بی تمرینی(ماندگاری1)و د- بعد از هشت هفته بی تمرینی(ماندگاری2) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از روشهای آماری توصیفی(میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی(t همبسته) در سطح معنی داری p ≤0/05 استفاده شد. تمرینات ثبات مرکزی افزایش معنی دار تعادل ایستا و پویا را در پس آزمون 1 و 2 آزمودنی ها نشان دادند. یافته های تحقیق همچنین نشان داد بعد از چهار و هشت هفته بی تمرینی تعادل ایستا و پویا کاهش یافت. با توجه به نتایج تحقیق، استفاده از تمرینات ثبات مرکزی برای بهبود تعادل ایستا و پویای دختران نوجوان توصیه می شود. همچنین گذشت زمان میزان هماهنگی بدن را با این تمرینات بیشتر می کند.

کلیدواژه ها:

تمرین ثبات مرکزی ، تعادل ایستا ، تعادل پویا