اثربخشی روان درمانی مثبت نگر بر امیدواری و کیفیت زندگی تحصیلی دانش آموزان آهسته گام: یک مطالعه نیمه تجربی

زمینه و هدف: اختلال آهسته گامی سبب کاهش میزان امید دانش آموزان به زندگی و کیفیت زندگی تحصیلی می شود. یکی از مداخلاتی که سبب بهبود بهداشت روانی در افراد از جمله دانش آموزان می شود، روان درمانی مثبت نگر است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی رو ان­درمانی مثبت نگر بر امیدواری و کیفیت زندگی تحصیلی دانش آموزان آهسته گام انجام شد. مواد و روش ­ها : پژوهش حاضر نیمه­آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان آهسته گام شهرستان زاهدان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ به تعداد ۶۹ نفر تشکیل داد. تعداد اعضای نمونه در این پژوهش ۴۰ نفر از دانش آموزانی که حاضر به همکاری بودند و ملاک­های ورود به پژوهش را داشتند، تشکیل دادند که به شیوه نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به گروه آزمایش (۲۰ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) منتسب شدند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه مداخله درمانی مثبت­اندیشی را دریافت نمودند و گروه کنترل در این مدت هیچ­گونه مداخله­ای دریافت نکردند. ابزار پژوهش حاضر، پرسش نامه های کیفیت زندگی در مدرسه Williams و Batten (۱۹۸۱) و مقیاس امید Miller (۱۹۸۸) بودند. از آنالیز کوواریانس چندمتغیره جهت تجزیه­ و تحلیل داده­ها استفاده شد. یافته­ ها: یافته­ها حاکی از این است که روان­درمانی مثبت­نگر بر امیدواری (۵۵/۹۲=F) و تمامی شاخصه­های کیفیت زندگی تحصیلی دانش آموزان آهسته گام موثر بود (۰۰۱/۰>P). به­عبارتی دیگر، روان­درمانی مثبت نگر سبب افزایش امیدواری و کیفیت زندگی تحصیلی دانش آموزان آهسته گام شد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد روان درمانی مثبت­نگر بر امیدواری و کیفیت زندگی تحصیلی دانش آموزان آهسته گام موثر است. بنابراین، استفاده از این روش درمانی در رشد امید و کیفیت زندگی تحصیلی دانش آموزان آهسته گام پیشنهاد می شود. واژه های کلیدی: روان درمانی مثبت نگر، امیدواری، کیفیت زندگی تحصیلی، دانش آموزان آهسته گام

کلیدواژه ها:

Positive psychotherapy ، Hope ، Quality of academic life ، Slow-paced students ، روان درمانی مثبت نگر ، امیدواری ، کیفیت زندگی تحصیلی ، دانش آموزان آهسته گام