تاثیر تمرینات ۸ هفته ای تناوبی با شدت بالا و استقامتی با شدت متوسط به همراه مکمل کوئرستین بر میزان بیان ژن های PGC۱-α و NRF-۱ در بافت قلب رت های نر چاق دیابتی

زمینه و هدف: میزان شیوع دیابت در افراد چاق بیش از افراد غیرچاق است. در مطالعه حاضر تاثیر تمرینات ۸ هفته ­ای تناوبی با شدت بالا و استقامتی با شدت متوسط به همراه مصرف مکمل کوئرستین بر میزان بیان ژن­ های پراکسی زوم گاما کواکتیواتور آلفا-۱ (PGC۱-α) و فاکتور تنفسی هسته ­ای-۱ (NRF-۱) در بافت قلب رت ­های نر چاق دیابتی ارزیابی شد. روش ها: در این مطالعه تجربی، ۳۵ رت نر به ­طور تصادفی در ۷ گروه ۵­­تایی؛ کنترل دیابتی، کنترل سالم، کنترل کوئرستین، تمرین تناوبی با شدت بالا، تمرین استقامتی با شدت متوسط، تمرین تناوبی با شدت بالا به­همراه کوئرستین، تمرین استقامتی با شدت متوسط به­ همراه کوئرستین قرار گرفتند. پروتکل های تمرینی به مدت ۸ هفته (۵ روز در هفته) انجام شد. تزریق روزانه داخل صفاقی کوئرستین (mg/kg ۱۵) نیز به مدت ۸ هفته در گروه ­های مکمل انجام گرفت. میزان بیان ژن­ های PGC۱-α و NRF-۱ در بافت قلب رت ­ها با روش qRT-PCR سنجش شد. یافته ها: پس از ۸ هفته مداخله، سطوح گلوکز خون در گروه­ کنترل کوئرستین و ۴ گروه­ تمرینی دیگر کاهش معنی دار (۰/۰۵>P) و میزان بیان ژن­های PGC۱-α و NRF-۱ در بافت قلب رت­ ها در گروه­­ های تمرینی با و بدون مکمل کوئرستین افزایش معناداری داشت (۰/۰۵>P). نتیجه گیری: به نظر می رسد که تزریق کوئرستین همزمان با تمرینات تناوبی با شدت بالا و استقامتی با شدت متوسط منجر به افزایش معناداری در میزان بیان ژن­ های PGC۱-α و NRF-۱ در بافت قلب رت­ ها و همچنین کنترل سطوح گلوکز خون گردد.

کلیدواژه ها:

High-intensity interval training (HIIT) ، Moderate-intensity continuous training (MICT) ، Quercetin ، Diabetes ، تمرین تناوبی با شدت بالا ، تمرین استقامتی با شدت متوسط ، کوئرستین ، دیابت