تحلیلی برساخت گرایانه از مبانی دشمنی میان جمهوری اسلامی ایران و آمریکا؛ فرایند دگرسازی، دگرهای سه گانه و هویت یابی فرافکنانه

در بیش از چهار دهه که از حیات سیاسی جمهوری اسلامی ایران می گذرد، تقابل با ایالات متحده به عنوان محوری اساسی و  هدفی غائی در سیاست خارجی ایران، همچنان پردوام مانده­ و محدوده آزادی عمل آن را در سایر موضوعات تعیین کرده است. اما چرا این سیاست خارجی علی رغم چرخش­ های نسبی در نقاط عطف کابینه­ ها و با وجود هزینه های قابل توجه در این محور و هدف کلان، مصرانه استمرار داشته است؟ در این مقاله مبتنی بر برداشتی آزاد از رویکرد سازه ­انگاری در شاخه هویت­ محور و ترکیب با گونه ­شناسی­ های دولت در اقتصاد سیاسی و تلفیق سطوح تحلیل فروملی و فراملی، تلاش شده است از تکوین و تثبیت هویت سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قالب فرایند دگرسازی از آمریکا، فهمی ارائه شود که استکبارستیزی در درون فرهنگی تعارضی به عنوان پردوام­ترین محور این سیاست خارجی و تبعات ساختاری آن در سیاست داخلی و نیز دلایل تصلب و گریزناپذیری آن را توضیح دهد. یافته­ های این پژوهش مبتنی بر سازه­های مفهومی هویت ­یابی دگرسازانه، دگرهای سه ­گانه، هویت­ یابی فرافکنانه، قواعد تکوینی و تنظیمی و منابع تخصیصی و اقتداری و دوگانه دولت اندامواره- ابزاری دلایل تصلب ساختاری در دشوار شدن چرخش­های بنیادین را توضیح داده و در نهایت به امکان­ سنجی و ارزیابی ظرفیت­ ها و ضرورت ­های تغییر در محورهای اساسی و اهداف غائی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران می­ پردازد.

کلیدواژه ها:

سیاست خارجی ، برساخت گرایی ، هویت یابی دگرسازانه ، دگرهای سه گانه ، هویت یابی فرافکنانه