تاثیر مداخله گروهی مددکاری اجتماعی بر پیروی درمانی بیماران مبتلا به اختلالات شدید روانپزشکی، گزارش یک کار گروهی

مقدمه: پیروی دارویی نقش ضروری در به دست آوردن پیامدهای مطلوب در درمان اختلالات بازگشت کننده روانپزشکی از قبیل اسکیزوفرنیا، اختلال دوقطبی و افسردگی اساسی دارد و از بستری مجدد افراد دارای این بیماری ها جلوگیری می کند. پیروی دارویی نکردن در بیش از پنجاه درصد افراد با اختلالات مزمن روانپزشکی شایع می باشد. اگر بیمار مصرف داروی ضد روانپریشی را متوقف کند، خطر بازگشت بیماری سه تا پنج برابر افزایش خواهد یافت. هدف این مقاله گزارش یک کار گروهی مددکاری اجتماعی بر اساس مدل لیبرمن و مطابق با رویکرد آموزشی مشاوره ای جهت افزایش پیروی دارویی در یکی از بیمارستان های روانپزشکی شهر تهران می باشد. گزارش مورد: به منظور تشکیل گروه در یک بیمارستان روانپزشکی، مددکاری اجتماعی طی شش مرحله فعالیت های نیازسنجی، تدوین طرح تشکیل گروه، انتخاب اعضا و مصاحبه فردی با اعضای گروه، اجرای پیش آزمون، تشکیل جلسات و اجرای پس آزمون را جهت ارزشیابی مداخله انجام داد. طی نیازسنجی انجام شده هشت مشکل شایع میان بیماران بخش شناسایی شد و موضوع پیروی دارویی نکردن بیماران به عنوان اولویت اول برای تشکیل گروه انتخاب شد. سه جلسه بر اساس برنامه بازگشت به اجتماع اجرا گردید. با توجه به ویژگی های بیماران بخش، رویکرد آموزشی مشاوره ای انتخاب شد. با استفاده از پیش آزمون و پس آزمون طراحی شده برای برنامه بازگشت به اجتماع که به ترتیب در جلسات فردی و بعد از اتمام آخرین جلسه اجرا شد، مداخله گروهی ارزشیابی شد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از پیش آزمون و پس آزمون می توان گفت که مداخله گروهی انجام شده بر یادگیری اهمیت مصرف دارو در بیماران موثر واقع شده است.

کلیدواژه ها:

Adherence to Treatment ، Social Group Work ، Need Assessment ، Community Re-entry Program ، Severe Psychiatric Disorders ، تبعیت دارویی (پیریوی درمانی) ، مددکاری گروهی ، نیازسنجی ، برنامه بازگشت به اجتماع ، اختلالات شدید روانپزشکی