اثربخشی لگودرمانی بر رابطه مادر با کودک ناشنوای پیش دبستانی

مقدمه: لگو درمانی یکی از برنامه های مداخله ای است که باعث بهبود قابل توجه برقراری ارتباط کودکان ناشنوا و مراقبان آن ها می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی لگو درمانی بر رابطه مادر با کودک ناشنوای پیش دبستانی در شهر اصفهان بود. روش: پژوهش حاضر، یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه شاهد بود. در این پژوهش بیست و چهار کودک ناشنوای پیش دبستانی چهار تا شش ساله شرکت داشتند. آزمودنی ها با روش نمونه گیری در دسترس از مرکز توانبخشی مادر کودک آوا انتخاب شدند. آن ها به دو گروه دوازده نفری آزمایش و شاهد تقسیم شدند. گروه آزمایش، برنامه لگو درمانی را در هشت جلسه چهل و پنج دقیقه ای دریافت کردند، درحالی که به گروه شاهد این نوع آموزش ارائه نشد. ابزار استفاده شده در این پژوهش مقیاس رابطه والد کودک پیانتا بود. اطلاعات به دست آمده از هر دو پرسشنامه در قبل و بعد از مداخله با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری در نرم افزارSPSS۲۴ تحلیل شدند. نتایج: نتایج بیانگر اثر معنادار لگو درمانی بر همه خرده مقیاس های رابطه مادر با کودک ناشنوا بود. همچنین لگو درمانی تاثیر معناداری بر خرده مقیاس های تعارض، نزدیکی و وابستگی مادران با کودکان ناشنوا داشت. بحث و نتیجه گیری: لگو درمانی باعث بهبود رابطه مادر با کودک ناشنوای پیش دبستانی شد. در واقع، لگو درمانی از طریق بازی و ایجاد موقعیت ها و فرصت های خلاق برای برقراری ارتباط موجب بهبود رابطه مادر با کودک ناشنوا می شود. بنابراین پیشنهاد می شود از برنامه لگو درمانی برای بهبود رابطه مادران با فرزندان ناشنوایشان استفاده شود و این برنامه در مراکز آموزش کودکان ناشنوای پیش دبستانی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

LEGO Therapy ، Mother-Child Relationship ، Deaf Children ، لگو درمانی ، رابطه مادر با کودک ، کودکان ناشنوا