تاثیر مشاوره شغلی بر ریسک پذیری متعادل توان خواهان جسمی-حرکتی

مقدمه: ریسک پذیری متعادل عامل مهمی است که بر اشتغال و پایداری شغلی تاثیر می گذارد. فقدان مهارت ریسک پذیری متعادل در میان کسانی که با کم توانی زندگی می کنند، می تواند موجب بیکاری آن ها شود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر مشاوره شغلی بر ریسک پذیری متعادل توان خواهان جسمی حرکتی بود. روش: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی در میان توان خواهان جسمی حرکتی در مجتمع توانبخشی آموزشی رعد در کرج به منظور سنجش تاثیر مداخله نه جلسه ای مددکاری گروهی بر ریسک پذیری متعادل آن ها انجام شد. چهل و شش نفر وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در گروه مداخله (بیست وسه نفر) و گواه (بیست وسه نفر) قرار گرفتند. ریسک پذیری متعادل قبل از مداخله، بلافاصله بعد از مداخله و دو ماه پس از مداخله با استفاده از پرسشنامه ویژگی های کارآفرینان ایرانی سنجیده شد. ازآزمون یومن ویتنی برای ارزیابی نتایج استفاده شد. نتایج: میانگین سنی شرکت کنندگان سی وسه سال، معلولیتشان از نوع پولیو (فلج اطفال) واکثریت آن ها مرد بودند. اگرچه نتایج نشان دادند که بین دو گروه مداخله و گواه در پس آزمون تفاوت معنادار وجود ندارد، اما ریسک پذیری متعادل گروه مداخله در پیگیری (شصت روز پس از مداخله) به طور معناداری بیش از گروه گواه بود. بحث و نتیجه گیری: مداخله مددکاری اجتماعی در زمینه ریسک پذیری متعادل روشی موثر برای افزایش ریسک پذیری متعادل در میان توان خواهان جسمی-حرکتی بود. پیشنهاد می شود این مداخله به عنوان بخشی از خدمات توانبخشی حرفه ای ارائه شود.

کلیدواژه ها:

People With Physical Disability ، Social Work ، Balanced Risk Taking ، توان خواهان جسمی-حرکتی ، مددکاری اجتماعی ، ریسک پذیری متعادل