اثر بخشی مددکاری گروهی توسعه با تکنیک ایفای نقش بر مهارت ارتباطی زنان مبتلا به ام اس شهر اصفهان

مقدمه: شناخت اثربخشی بکارگیری رویکرد توسعه مددکاری اجتماعی گروهی با تمرکز بر تکنیک ایفای نقش (که افراد را دارای قابلیت تغییر و ارتقای توانمندی می داند) بر مهارت های ارتباطی بیماران مبتلا به ام اس شهراصفهان هدف اصلی این پژوهش . روش: در این پژوهش مداخله ای و آزمایشی، ۶۶ بیمار زن مبتلا به بیماری ام اس از انجمن ام اس اصفهان با معیارهای ورود و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مداخله ای مبتنی بر مدل توسعه مددکاری گروهی (فعالیت) جهت بهبود مهارت های ارتباطی این بیماران، طی۱۰ جلسه اجرا شد. اطلاعات بدست آمده از پرسشنامه دموگرافیک و پرسشنامه مهارت های زندگی، (باروش پیش آزمون و پس آزمون) در هر دو گروه، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از نرم افزارSPSS۲۲ و آزمون های آماری کای اسکویر، فیشر، تی، آزمون آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات، استفاده شد. نتایج: میانگین نمره مهارت های ارتباطی در بعد مداخله در دوگروه مذکور به ترتیب ۸/۱۶±۴۳/۷۷ و ۱۹±۲/۶۴ بود و طبق آزمون T-test، اختلاف دو گروه معنی دار بود (p=۰/۰۰۶). بحث و نتیجه گیری: طبق نتایج این پژوهش، بکارگیری روش توسعه مددکاری گروهی با تمرکز برتکنیک ایفای نقش می تواند منجر به بهبود مهارت های ارتباط بین فردی بیماران ام اس گردد. لذا استفاده از این مدل برای مددکاران اجتماعی در کار با بیماران ام اس توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

مدل توسعه مددکاری گروهی ، مهارت های ارتباطی ، ایفای نقش ، بیماران ام اس