کارکرد موقعیت روایی در رمان «ملوک الرمال» اثر علی بدر

رمان «ملوک الرمال» اثر نویسنده معاصر عراقی علی بدر روایتی تودرتو و چند لایه است که نویسنده با بهم ریختگی روایت تلاش می کند گوشه ای از واقعیت تاریخ عراق را روایت کند. نظریه ژپ لینت ولت در روایت شناسی بر مبنای تقابل راوی و مخاطب با کنشگران شکل گرفته است و از نظر او هر روایت دو سطح دارد: یک سطح مربوط به کنشگران و کنش آنهاست و سطح دیگر که راوی و مخاطب در آن قرار دارند و این دو سطح کاملا از یکدیگر جدا هستند. در سطح کنشگران رویدادی در زمان گذشته (ماضی ساده) به وقوع پیوسته و تمام شده است و در سطح راوی و مخاطب که در زمان حال قرار دارند با یک انفصال (زمانی و مکانی) از گذشته درباره آنچه قبلا اتفاق افتاده است، صحبت می کنند. بر این اساس لینت ولت نظریه گونه شناسی روایی را مطرح کرد و آن را بر مبنای سه وجه دنیای داستانی راوی، کنشگر و مخاطب قرار داد که این سه وجه، بررسی رویکردهای متعدد گونه شناسی را فراهم می آورد؛ پژوهش حاضر سعی دارد تا با روش توصیفی- تحلیلی موقعیتهای روایی این رمان را برمبنای نظریه ژپ لینت ولت مورد بررسی و تحلیل قرار دهد تا روش ها و شگردهای روایی علی بدر را در خلق این رمان و نیز اهداف وی را از این رویکردها استخراج و واکاوی کند و با تحلیل سطوح مختلف روایی این رمان، معانی پنهان در لایههای مختلف آن کشف و مخاطب با شیوه روایی علی بدر در این رمان آشنا شود.

کلیدواژه ها:

موقعیت روایی ، نظریه ژپ لینت ولت ، علی بدر ، رمان « ، ملوک الرمال»