اثربخشی پروتکل درمانی علی - تلفیقی در مدل ساختاری برای اختلال وحشتزدگی (پانیک - PD)

اختلال وحشتزدگی یا اختلال پانیک (PD )، اختلالی است که در چارچوب اختلالات اضطرابی طبقه بندی و تشخیص داده می شود. اختلال وحشتزدگی در سراسر جهان و در میان همه اقوام و ملت ها از فرهنگ های مختلف، هرچند که با تفاوت هایی جزئی، بروز می یابد. هدف این تحقیق اقدام به شناخت مدل علی و ارائه پروتکل درمانی جهت اختلال وحشتزدگی در مدل ساختاری با سه رویکرد اصلی: زیستی {بیولوژیک، ژنتیکی، نورولوژیک (بویژه انتقال دهنده های عصبی) ؛ شناختی و رفتاری است}؛ داده ها به روش توصیفی – تحلیلی، مستند از منابع متقن مربوط، انجام گشته و یافته ها دلالت بر این دارند که: حمله پانیک ممکن است با اختلالات دیگر و به خصوص بیرون هراسی (آگورا فوبیا) همراه باشد. نتیجه گیری اینکه با توجه به همه مدل ها و تئوری های مختلف قابل ارزیابی و مقایسه در مورد اختلال وحشتزدگی (پانیک)، و با در نظر داشت تعامل میان همه مولفه ها، عوامل و عناصر موثر درونی و بیرونی در اختلال PD، هر کدام می توانند به طور جفت و یا به احتمال زیاد به طور مستقل تاثیرگذار باشند. بنابراین، مد نظر قراردادن همه عوامل و مولفه های تاثیرگذار در مدل های ساختاری علی-تلفیقی درمانی، لازم می نمایند.

کلیدواژه ها:

پروتکل درمانی ، علی-تلفیقی ، مدل ساختای ، اختلال وحشتزدگی (پانیک).