نوستالژی فردی - اجتماعی (دوری از وطن) در شعر سهراب سپهری

نوستالژی اصطلاحی، برای بیان دوری و دلتنگی، بیانی برای بازآفرینی و باز تولید اندیشه های دست نخورده،فرو رفتن در عمق اندیشه ها و جاذبه ها و باز نمود کشش های نامرئی در خودآگاه، ناخودآگاه جمعی و فردی انسان هاست. نوستالژی را معمولاً به دو دسته ی فردی و اجتماعی تقسیم کرده اند. اما می توان شاخه ی دیگری با عنوان نوستالژی فردی – اجتماعی به آن افزود که یکی از زیر مجموعه های این نوستالژی دوری از وطن و غم غربت است. در این پژوهش به بررسی نوستالژی غربت از دیدگاه فردی – اجتماعی در شعر سهراب سپهری پرداخته شده است.این نوع نوستالژی در شعر سهراب سپهری به صورت وطن مادی ،وطن قومی و ملی،وطن ازلی و وطن آرمانی نمود پیدا کرده است.

کلیدواژه ها:

روان شناسی و ادبیات ، نوستالژی فردی – اجتماعی ، دوری از وطن ، سهراب سپهری