بررسی تجربی مدل پولی نرخ ارز در ایران با استفاده از رهیافت مارکوف- سوئیچینگ

هدف اصلی این مقاله بررسی تجربی مدل پولی تعیین نرخ ارز در ایران طی دوره زمانی بعد از انقلاب اسلامی (۲۰۰۸-۱۹۷۹) می باشد. در این راستا، مدل پولی با قیمت های انعطاف پذیر با استفاده از روش غیر خطی مارکوف- سوئیچینگ برآورد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. شواهد تجربی دلالت بر این دارد که سال های ۱۹۸۹-۱۹۷۹ در رژیم اول نظام ارزی قرار گرفت که این سال ها منطبق با دوره ای است که در ایران نظام ارزی ثابت اجرا می شد و سال های ۲۰۰۸-۱۹۹۰ در رژیم دوم قرار گرفت که منطبق با دوره اجرای رژیم ارزی شناور در کشور می باشد. برآورد مدل نشان داد که مدل پولی نرخ ارز در رژیم اول صادق نبوده و در رژیم دوم مصداق دارد. این نتایج با مبانی تئوریکی و مطالعات تجربی نیز سازگار است، چرا که رهیافت پولی به نرخ ارز بر اساس ادبیات موجود در نظام ارزی شناور موضوعیت دارد. از این رو، بر اساس صحت مدل پولی نرخ ارز در رژیم دوم، توصیه مهم سیاستی تحقیق آن است که سیاست گذاران اقتصادی به منظور تقویت ارزش پول داخلی، بایستی با اقدامات مناسب رشد اقتصادی را تسریع نموده و با استفاده از سیاست های پولی و مالی مناسب سطح قیمت ها و نیز حجم نقدینگی را کنترل نمایند.

کلیدواژه ها:

اقتصاد ایران ، روش غیر خطی مارکوف- سوئیچینگ ، مدل پولی نرخ ارز